11. De leer van de charismatische- en pinksterbewegingIn de klassieke pinksterbeweging leert
men dat het Gods bedoeling is dat iedere christen in tongen spreekt. De
redenering gaat als volgt. (1) Ieder mens moet gedoopt worden in
de Heilige Geest. (De doop in de Geest wordt door hen gezien als een tweede
ervaring na de bekering.) (2) Het bewijs dat je de doop in de
Geest hebt ontvangen is dat je in tongen spreekt. (3) De weg om de doop met de Geest te
ontvangen: er in geloof om bidden, naar voren gaan in een samenkomst en je de
handen op laten leggen. Degene die je de handen oplegt bidt dat je gedoopt mag
worden in de Geest. (4) Omdat je, zo veronderstelt men,
bidt naar Gods wil, op grond van Gods belofte, zal je die doop ook zeker
ontvangen en zul je zeker in tongen gaan spreken. Daar moet je door geloof in
gaan staan. (5) Over het algemeen stelt men dat
"de doop met de Geest" (ik bedoel hier de pinksteropvatting van de
doop met de Geest) nodig is voor drie redenen: (a) Het is nodig om een
overwinnend krachtig christen te worden. (b) Het is nodig om de kracht van God
op je getuigen en je werk voor Hem te zien. (c) Het is nodig om de tekengaven (1)[1] te laten functioneren In deze redenering worden een aantal
fouten gemaakt. Ten eerste verwart men de doop met de
Geest en de vervulling met de Geest met elkaar. Men spreekt over de doop met de
Geest terwijl men in feite, bijbels gezien, de vervulling met de Geest bedoelt.
Men onderscheidt niet tussen de doop in de Geest en de vervulling met de Geest. Ten tweede. Er van uitgaande dat de
pinkstermensen, als ze spreken over de doop met de Geest, in feite de
vervulling met de Geest bedoelen, maken ze veelal de fout de vervulling (de
doop) aan te bieden aan alle gelovigen, zonder te spreken over de voorwaarden
waaraan je moet voldoen wil de Geest van God je kunnen vervullen (2)[2]
Mensen komen naar voren om gebed voor de vervulling met de Geest terwijl
ze helemaal niet voorbereid zijn, terwijl ze niet aan de voorwaarden voldoen. Ten derde. En dit is de ernstigste dwaling.
Ze koppelen het spreken in tongen aan het vervuld zijn met de Geest. Het
spreken in tongen is, in hun opvatting, het bewijs dat je vervuld
bent. Als je niet in tongen spreekt dan ben
je, in hun visie, nog niet vervuld (gedoopt) met de Geest. Dat maakt hun
"tongengericht." In feite komt men, in de praktijk, niet om gebed
voor de vervulling met Gods Geest, maar om de ervaring van het spreken in
tongen. Hierboven heb ik de klassieke
pinksterleer over de doop in de Geest beschreven en beoordeeld. Tegenwoordig
heeft men in sommige pinkster en charismatische gemeenten deze leer iets
aangepast. In plaats van te stellen dat iedere christen in tongen moet
spreken stelt men nu dat iedere christen in tongen kan spreken. Dit
klink vriendelijker, men spreekt dan ook over gematigd charismatisch, maar in
feite is er niets veranderd. Men stelt nog steeds dat iedere christen die dat
wil in tongen kan spreken. Men bidt nog steeds voor het ontvangen van de doop
in de Geest met als resultaat het spreken in tongen.
---------------------------------------- Eindnoten (1) De meer
spectaculaire geestesgaven zoals profetie, spreken in tongen, gaven van
genezing, krachten (2) Over de vervulling, en de voorwaarden voor de vervulling, zie
hoofdstuk 6. [1]De meer spectaculaire geestesgaven zoals profetie,
spreken in tongen, gaven van genezing, krachten. [2]Over de vervulling, en de voorwaarden voor de
vervulling, zie hoofdstuk 6. De serie over de Heilige Geest |