BIJLAGE F. De Rooms-katholieke Kerk en de ReformatieF.1. Het ontstaan van de Rooms-katholieke KerkIn het boek Handelingen wordt de start
en uitbreiding van de gemeente beschreven. Er ontstaan overal plaatselijke
gemeenten, onder het leiderschap van een groep oudsten, ouderlingen. De
gemeenten zijn allen zelfstandig. Er was geen bovengemeentelijke
organisatievorm[1].
Met het verstrijken van de tijd is een
grote groep van de christenen steeds meer de organisatievorm van de gemeente
gaan aanpassen. Totdat stapje voor stapje een uitgebreide bovengemeentelijke
organisatie met aan het hoofd één man, de Paus te Rome, ontstond. Tegelijkertijd, met het steeds meer
afwijken van het bijbelse gemeentepatroon, week men ook in de leer steeds meer
af de bijbel, zodanig dat het bijbelse evangelie niet meer werd gehoord. Zo is
de Rooms-katholieke Kerk ontstaan. Er zijn altijd groepen geweest die met
deze ontwikkeling niet meegingen. Of er zijn groepen mensen geweest die er
uitstapten. Soms waren dat werkelijk ketters, d.w.z. ze verwierpen de
Rooms-katholieke Kerk wel, maar ze keerden niet terug naar de bijbel. Uit de
geschiedenis zijn een aantal van dit soort gnostieke, newage-achtige bewegingen
bekend, maar veel vaker ging het om ware gelovigen, die zich losmaakten van
deze valse kerk. Het heeft een tijd geduurd voordat de
Paus de absolute macht veroverde over de gehele christenheid. Zo is b.v. de
Ierse Kerk lang zelfstandig gebleven. Onze streken en noordeuropa zijn niet
beëvangeliseerd door rooms-katholieken. Dat werk is gedaan door Ierse
gelovigen, één van hen is de in Nederland bekende Willibrord. Zij brachten het
ware evangelie met als resultaat dat mensen zich bekeerden. Daarop zond de Paus
met steun van onder meer de Frankische koningen (overheid) zijn eigen vertegenwoordiger,
die de nieuwe christenen goed of kwaadschiks inlijfde bij de Rooms-katholieke
Kerk. Eén van hen was de bekende Bonifatius, deze man was een schurk, hij liet
Ierse zendelingen doden en in de gevangenis gooien. F.2. Dronken van het bloed der HeiligenDe gemeenten en bewegingen die niet
meegingen of die er uitstapten zijn, fel vervolgd door de Rooms-katholieke
Kerk. De eerste drie eeuwen zijn de christenen, waaronder ook de mensen die
binnen de voorloper van de latere Rooms-katholieke Kerk verbleven, binnen het
toenmalige Romeinse Keizerrijk zelf vaak vervolgd door de overheid. Aan het
begin van de vierde eeuw na Christus werd de toenmalige keizer christen, d.w.z.
hij werd rooms-katholiek. De Rooms-katholieke Kerk werd korte tijd daarna staatskerk.
De keizer nam overigens direct de leiding van de kerk in handen. Kort daarna
begon de vervolging van andersdenkenden. In alle landen, waar de Rooms-katholieke
Kerk greep op de overheid kreeg, zijn andersdenkenden zwaar vervolgd. In de
twaalfde eeuw heeft de Rooms-katholieke Kerk zelfs een kerkelijke rechtbank
opgezet, de Inquistie. Een soort geheime dienst, een geheime politie, met
absolute macht. In samenwerking met de overheid zijn er door de vervolging van
de Rooms-katholieke Kerk, naar de voorzichtige schatting van historici,
minstens dertig miljoen doden gevallen. Als je naar de kaart van het
kerkelijke Europa kijkt, dan valt iets merkwaardig op. In de protestantse
landen is er altijd een grote katholieke minderheid aanwezig. In de katholieke
landen is dat andersom niet het geval, in die landen ontbreekt een behoorlijke
protestantse minderheid. De reden is eenvoudig. In de katholieke landen zijn de
protestantse gelovigen letterlijk uitgeroeid. Neem b.v. Frankrijk, daar waren
op een gegeven moment, na de reformatie, miljoenen protestantse gelovigen. In
Frankrijk werden ze "Hugenoten" genoemd. Op dit moment is daar bijna
niets meer van over. Naar schatting was rond het jaar 1550 ongeveer 15 % van de
bevolking protestants. In samenwerking tussen
de Rooms-katholieke Kerk en de overheid is de vervolging in gang gezet. Het
was een ware moordmachine. Vele protestanten zijn toen Frankrijk ontvlucht,
maar nog veel meer hebben het leven gelaten of zijn onder de terreur bezweken
en weer katholiek geworden. Veel van de protestantse mannen zijn naar de
galeien vervoerd, daar moesten ze onder grote ontberingen de galeien van de
franse marine voortroeien. Er zijn verschillende verslagen van ooggetuigen van
de tochten naar de galeien bewaard gebleven, vaak overleed reeds de helft van
de mannen, voordat de galeien nog maar bereikt waren. De Inquisitie is trouwens nooit
opgeheven, alleen de naam is veranderd in de congregatie voor de geloofsleer. Het is geen wonder dat de protestanten
meenden dat de Rooms-katholieke Kerk de grote hoer was die in openbaring 17
wordt beschreven, van die hoer wordt gezegd dat ze dronken was van het bloed
der heiligen. F.3. De ReformatieIn het begin van de zestiende eeuw
ontdekte de monnik en professor Maarten Luther door lezing van het Nieuwe
Testament, met name door de boodschap van de Galatenbrief, opnieuw het ware
bijbelse evangelie. Hij begon zijn ontdekking bekend te maken. Daarop deed de
rooms-katholieke Kerkleiding (de Paus) hem in de ban, hij werd uit de Kerk
gezet en vogelvrij verklaard. Omdat een aantal van de vorsten de kant van
Luther koos, kon de Rooms-katholieke Kerk hem niet in handen krijgen en
vermoorden, zoals ze al zo vaak met dissidenten had gedaan. Omdat juist op dat
moment de boekdruk kunst was ontdekt, konden Luthers geschriften, met daarin de
goede uitleg van het ware evangelie, verspreid worden over heel Europa. Luther
vertaalde ook de bijbel in de landstaal, waardoor de mensen toegang kregen tot
de bijbel. In grote delen van Europa aanvaardden grote delen van de bevolking
het bijbelse evangelie. Naast Luther kwamen er nog meer leiders in deze
beweging. De fransman Calvijn werkte vanuit Geneve. De Zwitser Zwingli was in
Zwitserland actief F.4. De contrareformatieDe Rooms-katholieke Kerk had veel
terrein verloren. Het duurde niet lang voor de tegenaanval werd ingezet.
Rooms-katholieke vorsten vielen de vorsten aan die protestants werden. Grote
delen die eerst voor Rome verloren waren gegaan, kwamen weer onder de politiek
macht van Rome. Als de politieke macht gevestigd was, werd vervolgens
systematisch de vervolging georganiseerd. Er kwamen enorme vluchtelingenstromen
opgang. Miljoenen werden verdreven of vermoord. Zie b.v. het verhaal van de
Hugenoten, hierboven. Zo werd de reformatie in b.v. Polen, België, Zuid
Duitsland, Oostenrijk en in vele andere gebieden vernietigd. In dezelfde tijd hield de
Rooms-katholieke Kerk een kerkvergadering, het zogenaamde concilie van Trente.
Daar werd in officiële besluiten de leer van de Hervormers, en daarmee het
bijbelse evangelie, verworpen. F.5. De Rooms-katholieke Kerk leert een vals evangelieF.5.1. In de geloofsbelijdenis van Trente[2] wordt de kern van het evangelie afgewezenIk citeer uit de geloofsbelijdenis van
Trente: De zesde zitting. "Indien iemand beweert dat de
mensen eigenlijk rechtvaardig zijn door de gerechtigheid van Christus, die zij
vervloekt" (canon 10) "Indien iemand beweert dat de
mens alleen gerechtvaardigd wordt door de toerekening van de gerechtigheid van
Christus, die zij vervloekt" (canon 11) "Indien iemand beweert dat de
genade slechts een gunst van God is, die zij vervloekt" (canon 11) "Indien iemand beweert dat het
geloof, waardoor wij gerechtvaardigd
worden, niets anders is dan het vertrouwen op de goddelijke barmhartigheid, die ons de zonde
vergeeft omwille van Christus, of dat
wij alleen door zulk een vertrouwen gerechtvaardigd worden die zij
vervloekt" (canon 12) Enzovoorts[3]. F.5.2. De Rooms-katholieke Kerk brengt het evangelie van "het geloof plus"F.5.2.1. De parallelHet valse evangelie dat Rome brengt is
niet echt nieuw. Het komt in principe overeen met de leringen van de valse
leraren die de gemeenten in Galatië waren binnen
gekomen. F.5.2.2. Het evangelie van "het geloof plus" en de gemeenten van GalatiëIn de gemeenten van Galatië waren een
aantal (joodse?) "christenen" de gemeente binnen gedrongen, die
het evangelie van "het geloof plus" brachten (Gal 1:7, 2:4,
etc). Zij leerden dat je om behouden te worden, naast het geloof in Jezus, ook besneden
moest worden. In Hand 15:1 ontmoeten we dezelfde dwaalleer. Paulus noemde deze lering een vals
evangelie (Galaten 1:6-9). Als je het nog in enig opzicht van eigen inspanning
verwacht, dan breng je een vals evangelie. Paulus wees de Galaten er op dat er
maar één evangelie is. En dat is het evangelie dat hij hen had gebracht. Het
evangelie van de rechtvaardiging door het geloof alleen[4]. Let op dat de valse leraren geen
kompleet nieuw evangelie brachten. Men had het evangelie "verdraaid"
(Gal 1:7). Ze hadden het ware evangelie alleen aangepast, ze hadden er een
andere draai aan gegeven. Ze redeneerden als volgt: natuurlijk
moet je in Jezus geloven (dat is noodzakelijk voor het behoud), maar dat is
niet genoeg. Om behouden te worden moet je jezelf ook nog laten besnijden. (En
de wet houden, als een jood gaan leven, Hand 15:1) Het misleidende is dat deze valse
leraren zich presenteerden als ware christenen. Het waren in werkelijkheid
valse leraren, de bijbel noemt het grimmige wolven (Hand 20:29). Het waren
echter wolven die zich vermomd hadden, die zich voordeden als schapen, als ware
christenen (Matth. 7:15). Ze konden er immers op wijzen dat zij ook geloofden
dat Jezus het vleesgeworden Woord, de door God beloofde Messias, de Zoon van
God, is. Elk evangelie dat niet overeenkomt met
het evangelie dat Paulus bracht, is geen evangelie (Gal 1:6-9). Wie een ander evangelie brengt dan het
evangelie dat Paulus bracht, brengt een vals evangelie. Dat is de duidelijke
boodschap van de Galatenbrief. Let op het herhaalde "die is
vervloekt" (Gal 1:8,9). Zo ernstig nam Paulus de zaak op. Het is geen
geringe zaak als iemand het evangelie verdraaid. Het eeuwige behoud van de
mensen staat op het spel. Als iemand een evangelie brengt, dat afwijkt van het
evangelie van "de rechtvaardiging door het geloof alleen" dat Paulus
bracht, dan is zo iemand vervloekt. Er was moed voor nodig om dit te
zeggen. Direct, nadat Paulus scherp stelling had genomen tegen de valse leraren
schreef hij: "Tracht ik mensen te winnen, of God? Of zoek ik mensen te
behagen? Indien ik nog mensen trachtte te behagen, zou ik geen dienstknecht
van God zijn" (Gal 1:10). Zeg maar eens tegen iemand, die op zijn manier
ook met Jezus bezig is, en die daar oprecht in schijnt te zijn dat hij nog steeds
onder de vloek der wet ligt. Ja, dat hij of zij een vals evangelie gelooft en
uitdraagt en daarom een valse leraar is. Net zoals Jezus de rijke jongeling
lief kreeg, kunnen ook wij rooms-katholieke mensen lief krijgen vanwege hun
hoogstaande karakter en moraal. En toch mogen we daarom de scherpe kanten niet
van de bijbelse boodschap afslijpen. Alhoewel Jezus de rijke jongeling
liefhad, verzachtte Hij niet de Goddelijke eis. F.5.2.3. De Rooms-katholieke Kerk brengt ook een evangelie van het geloof plusDe Rooms-katholieke Kerk predikt dat
we behouden worden door het geloof plus de sacramenten (want die zijn noodzakelijk
om het heil te verwerven en te behouden[5]). In
feite komt het neer op geloof plus werken. Volgens de rooms-katholieke leer kom
je door de waterdoop in de staat der genade (door de doop ontvang je de
heiligende genade). Als je daarna een doodzonde doet verlies je de heiligende
genade, dan val je uit de staat der genade. Als je in die toestand zou sterven,
zou je verloren gaan. Het is daarom zaak om zo gauw mogelijk die doodzonde te
gaan biechten, waardoor je, na de absolutie door de priester, weer hersteld
wordt in de staat der genade. Een orthodoxe katholiek is dan ook zijn hele
leven bezig om doodzonden te vermijden en om als hij een doodzonde heeft
gedaan die getrouw te biechten bij een priester. Op deze manier is hij zijn
hele leven aan het "werken", in de overtuiging dat zijn eeuwig behoud
hiervan afhangt. Een orthodox katholiek is er daarom
ook nooit zeker van dat hij naar de hemel zal gaan als hij sterft. De twijfel
blijft altijd. Heb ik wel al mijn doodzonden beleden? Tegenover deze twijfel
staat nog de uitweg, dat de intentie om te gaan biechten ook telt. Maar hij kan
nooit weten of hij bij het biechten wel het juiste voorgeschreven berouw
heeft gehad. Want alleen dan telt de biecht en ontvang je de absolutie (de
vergeving) van je zonden. Ik moet hierbij denken aan een gesprek
dat ik met een orthodoxe katholiek, tijdens evangelisatiewerk, heb gevoerd.
Het was een oprechte orthodox katholieke man. Hij vertelde me in de loop van
het gesprek dat hij vaak aanstoot nam (zich ergerde) aan de overlijdensadvertenties
van protestantse gelovigen. Daarin wordt vaak met zekerheid vermeld dat de
overledene naar de hemel is gegaan. Dit kon je, zo zei hij, nooit zeker weten.
Uitgaande van de katholieke leer had die man volkomen gelijk. De
Rooms-katholieke Kerk heeft overigens ook officieel in de geloofsbelijdenis van
Trente neer gelegd dat je nooit zeker van je behoud kunt zijn. F.5.2.4. Genade en eigen verdienste sluiten elkaar uit"En indien het door genade is, zo
is het niet meer uit werken; anders is de genade geen genade meer"
(Romeinen 11:6). Als er ook maar iets
eigen inspanning, eigen werken, eigen verdienste bij komt, dan is de genade
geen genade meer. Dan is het geschenk geen geschenk meer. F.6. De tegenstelling tussen Rome en de Reformatie - de vier sola's.Tegenover de leer van de
Rooms-katholieke Kerk hebben de reformatoren de vier zogenaamde sola's
geformuleerd. Hierin wordt kern van het verschil tussen Protestant en
Rooms-katholiek weergegeven. De vier sola's zijn: (1) Sola scriptura / alleen de
Schrift. (2) Sola gratia / alleen genade. (3) Sola fide / alleen geloof. (4) Sola Christus / alleen Christus. Deze vier sola's zijn de vier
grondzuilen van de reformatie[6]. De protestant zegt "Sola":
alleen de bijbel, alleen geloof, alleen genade, alleen Christus. De
Rooms-katholieke Kerk zegt "plus": de bijbel plus de traditie, geloof
plus werken, genade plus verdienste, Christus plus Maria en de heiligen. De protestant zegt 'alleen de bijbel',
dat wil zeggen de bijbel is de enige bron van kennis (kenbron) van ons geloof.
Alles wat we geloven moet op de bijbel gebaseerd zijn en aan de bijbel getoetst
worden. Voor een protestant is de bijbel beslissend. Voor een rooms-katholiek is niet de
bijbel, maar de mening van de Rooms-katholieke Kerk beslissend. De
Rooms-katholieke Kerk put daarbij uit de bijbel plus de apocriefe boeken van
het OT en de zogenaamde traditie. Voor de protestant is de bijbel het hoogste
gezag. Voor de rooms-katholiek is dat de kerk, bij monde van de Paus. Wij geloven wat de bijbel zegt. De
rooms-katholiek gelooft, wat zijn kerk hem voorhoudt te geloven. De protestant zegt: de behoudenis is
op grond van genade (volledig onverdiend) en door middel van het geloof (Efeze
2:8,9). De gerechtigheid wordt ons uit genade, door middel van het geloof,
toegerekend. De katholiek zegt: de behoudenis is het gevolg van genade plus
eigen inspanning (waaronder het onderhouden van de sacramenten met name de doop
en de biecht). De protestant zegt: alleen Jezus is
middelaar. De rooms-katholiek zeg Jezus plus Maria en de Heiligen. Als je wat
van God gedaan wilt krijgen kun je Hem het beste via b.v. Maria benaderen. Maria
benadert dan weer haar Zoon en die benadert dan weer God de Vader. Tegenover de vier sola's van de
protestanten staan dus de vier "plussen" van de rooms-katholieken: - De bijbel plus de traditie. - Genade plus eigen verdienste. - Geloof plus werken (plus de
sacramenten). - Christus plus Maria en de heiligen. F.7. Is de Rooms-katholieke Kerk inmiddels niet veranderd?Zijn ze inmiddels niet van hun
dwaalwegen teruggekeerd? Hebben ze hun valse evangelie van 'het geloof plus'
inmiddels niet ingeruild voor het ware evangelie? Ik heb nauwkeurig een aantal van de
meest recente officiële leerboeken van de Rooms-katholieke Kerk
nagelezen, maar in niet één daarvan wordt duidelijk "de rechtvaardiging
door het geloof alleen" (het sola fide en het sola gratia) beleden. Men wil nog steeds niets weten van een
toegerekende gerechtigheid.
De blijde ruil waar Luther over sprak: "Hij onze zonden en wij Zijn
gerechtigheid". Op grond van het offer van Christus wordt, in antwoord op
ons geloof, ons de gerechtigheid van de Here Jezus toegerekend.
"Degene, die niet werkt, maar zijn geloof vestigt op Hem die de goddeloze
rechtvaardigt, wordt zijn geloof gerekend tot gerechtigheid" (Rom. 4:5;
5:1). In de toegerekende gerechtigheid zit de sleutel. De rooms-katholiek kent wel
een ingewerkte gerechtigheid maar geen toegerekende gerechtigheid[7]. De officiële leer van de
Rooms-katholieke Kerk is niet veranderd. De geloofsbelijdenis van Trente[8] is
nog steeds van kracht. Volgens canon 833 van het nieuwe rooms-katholieke
kerkelijke wetboek dat 27 nov. 1983 van kracht is geworden, moeten de
ambtsdragers van de Rooms-katholieke Kerk nog steeds de eed afleggen op de
"Geloofsbelijdenis van Trente", waarin zij verklaren zich van ganser
harte te stellen achter de uitspraken van Trente. In 1992, dus zeer recent, is de
"Katechismus van de Katholieke Kerk" uitgeven. Dit is de officiële
Rooms-katholieke catechismus[9]. Deze
catechismus is goedgekeurd door de Paus en bedoeld voor de gehele
rooms-katholieke wereldkerk. Een deskundige op het gebied van het
rooms-katholicisme heeft die catechismus doorgelezen en zijn conclusie was
"Deze catechismus is roomser dan ooit[10]".
De kern van de geloofsbelijdenis van Trente wordt in deze catechismus opnieuw
bevestigd, plus de valse leringen die de Rooms-katholieke Kerk sinds de tijd
van Trente nog aan haar leer heeft toegevoegd, zoals de dogma's over Maria en
de onfeilbaarheid van de Paus. Het heeft me bij lezing van de catechismus
verbaasd hoe openlijk en zonder omwegen in deze catechismus de leringen van
Trente worden herhaald. Ook tijdens het Tweede Vaticaans Concilie
is in principe de leer van Trente gehandhaafd, alleen heeft men via allerlei
omweggetjes geprobeerd die leer iets te verzachten. In de tweede helft van de vorige eeuw
is de leertucht binnen de Rooms-katholieke Kerk verslapt. Door politieke
ontwikkelingen konden ze niet langer de overheid gebruiken om dissidenten uit
te schakelen. Mede als gevolg daarvan is ook binnen de Rooms-katholieke Kerk
een sterke stroming van vrijzinnigen[11] opgekomen.
In het tweede deel van de vorige eeuw is de charismatische beweging de
Rooms-katholieke Kerk binnen gekomen. Het gevolg is een gevaarlijke vermenging
van rooms-katholieke en charismatische leringen en ervaringen. Kardinaal
Sunens, de eerste leider van de katholieke charismatische beweging, zei dat
sinds zijn doop in de Geest zijn toewijding voor Maria nog toegenomen was. F.8. De Rooms-katholieke Kerk is een valse kerk.We mogen met zekerheid stellen dat een
kerk die, in haar officiële geloofsbelijdenis, de kern van het ware
evangelie heeft vervloekt, zonder enige nuancering, een valse kerk genoemd
moet worden. Het verschil tussen de
Rooms-katholieke Kerk en b.v. de Nederlands Hervormde Kerk is dat in de
officiële belijdenis van de Rooms-katholieke Kerk de kern van het ware
evangelie wordt vervloekt, terwijl in de belijdenisgeschriften van de
Nederlands Hervormde Kerk het ware evangelie juist wordt beleden. Helaas wordt
in de Nederlands Hervormde Kerk als geheel de leertucht niet gehandhaafd. F.9. Nog meer gruwelenNaast de bovengenoemde verwerping van
de Schrift als het enige en het hoogste gezag en de verwerping van het ware
evangelie, zijn er in de Rooms-katholieke Kerk nog vele andere gruwelen. Denk daarbij aan: F.9.1. De MariavereringMaria wordt beschouwd als middelares
van alle genade. De katholieke verering van Maria is
aantoonbaar een synthese (een samenvoeging) van de dienst aan de moedergodin,
zoals die in allerlei heidense godsdiensten in verschillende vormen werd
vereerd, en enkele bijbelse gegevens over Maria[12]. De
verering van de moedergodin is afkomstig uit Babel, Babylon, en gegroeid uit de
verering van koningin Seramis. De katholieke kerk heeft allerlei
dogma's over Maria aan de bijbelse leer toegevoegd: Maria is volgens hen altijd
maagd gebleven, ze is, zo stelt men, onbevlekt ontvangen en ze is lichamelijk
ten hemel gevaren. Een afgod is alles wat in de praktijk
van het geloofsleven de plaats van God en van Christus inneemt. In die zin
wordt er afgoderij met Maria bedreven. Verder is er het gegeven dat Maria
blijkbaar de gewoonte heeft om zo af en toe ergens te verschijnen. De
Rooms-katholieke Kerk heeft een aantal van die verschijningen als echt erkend.
De realiteit is dat achter die verschijningen demonen schuil gaan. Vanuit de
bijbel weten we dat overleden mensen geen contact met de levenden hebben. Dus
moeten deze verschijningen ofwel bedrog zijn ofwel, en dat is veel waarschijnlijker,
zijn het demonische misleidingen. De demonen passen zich aan hun 'doelgroep'
aan. Als de mensen b.v. in Ufo's en 'aliens' (buitenaardse wezens) van andere
planeten geloven dan verschijnen ze als buitenaardse wezens. Op dezelfde
manier verschijnen ze aan (orthodoxe) katholieken als Maria. De Mariaverering is (net als alle
andere afgoderij) een bron voor demonische activiteit en demonische
gebondenheid. De huidige Paus is een felle
Mariavereerder. Hij heeft een tijd geleden de wereld opgedragen aan Maria. F.9.2. Het aanroepen van de dodenNaast Maria bidden de rooms-katholieken
ook nog tot allerlei overleden zogenaamde "heiligen". Dit komt neer
op het aanroepen en contact zoeken met doden. En dat is iets wat de bijbel zeer
streng heeft verboden. Niet dat je contact kunt krijgen met overleden mensen,
maar je opent de deur voor demonische machten die zich als overleden mensen
gaan voordoen.
F.9.3. De pauselijke pretentiesHij laat zich heilige vader
noemen. Dat is de titel (de naam) waar de Here Jezus God de Vader mee aansprak
in het hogepriesterlijk gebed (Joh 17:11). Het toe-eigenen van deze naam door
een mens is ronduit godslasterlijk. Waar halen hij en de rooms-katholieken de
vermetelheid vandaan om dit te doen? Hoe kan een protestant, hoe kan iemand die
de bijbel serieus neemt, deze gruwel verdragen? De paus zou de plaatsvervanger van
Christus zijn. De opvolger van Petrus. Hij maakt aanspraak op gezag over de
gehele Christenheid. De paus zou onfeilbaar zijn, als hij
ex cathedra, d.w.z. krachtens zijn ambt als Paus, spreekt. F.9.4. De mis, transsubstantiatie, aanbidding van brood en wijnIn de mis zou, volgens de
rooms-katholieke leer, op een bepaald moment het brood en de wijn veranderen in
het lichaam van Christus. Dat stukje brood en die wijn[13]
worden dan ook letterlijk aanbeden[14].
Deze aanbidding is het bedrijven van pure afgoderij met een stuk brood en wat
wijn. In de Hebreeënbrief staat dat het
offer van Christus voor eens en altijd gebracht is, maar door een subtiel
woordenspel (het offer van Christus wordt in de mis, zo stelt men, tegenwoordig
gesteld, etc) maakt men de mis toch tot een waar offer. F.8.5. Nogmaals het sacramentele systeemIn het rooms-katholieke systeem staan
de sacramenten centraal. De genade komt tot ons via de sacramenten. De genade wordt ons via de sacramenten
"ingegoten". Voor het begrijpen van het
rooms-katholieke sacramentele systeem is het van belang om te beseffen dat de
Rooms-katholieke Kerk onderscheid maakt tussen doodzonden en dagelijkse zonden.
Alleen doodzonden maken dat je verloren gaat. Wat precies een doodzonde is
geeft de Rooms-katholieke Kerk aan. Door de doop ontvangen we de genade
van de wedergeboorte en komen we in de staat van genade. We ontvangen op dat
moment heiligende genade. Via de doop komen we dus op de weg naar de hemel. Door het begaan van doodzonden, die
we na onze doop doen, vallen we uit die staat van genade maar door de biecht
(door de absolutie van de priester) komen we weer terug in de staat van
genade. Het komt er dus op aan dat je geen
doodzonden doet en dat je de doodzonden die je wel doet, met het juiste
voorgeschreven berouw, belijdt aan een officiële priester, zodat je de
absolutie ontvangt. Als je dat niet doet, dan haal je de hemel niet. De Rooms-katholieke Kerk leert dan ook
dat de sacramenten noodzakelijk zijn voor het behoud[15]. Voor de genade ben je volledig
afhankelijk van de priester. Want die alleen kan de sacramenten bedienen die
absoluut nodig zijn om behouden te kunnen worden. Er is dus ook geen directe
vergeving van doodzonden. Vergeving van doodzonden is alleen te verkrijgen via
de priester en de biecht. Buiten de moederkerk is er, in
principe, geen behoudenis. Want alleen in de moederkerk, zo claimt de
Rooms-katholieke Kerk, zijn priesters die de sacramenten kunnen bedienen. De sacramenten zijn dus verbonden met het
priesterschap. Het priesterschap is zelf ook weer een sacrament. Door het
sacrament van het priesterschap te ondergaan wordt iemand priester. Zo draagt
de ene priester het priesterschap over op de andere. (apostolische successie) F.10. Is de Paus een geliefde medebroeder of een valse leraar?De Paus brengt een vals evangelie. Hij
is een hartstochtelijke Mariavereerder. Hij laat zich "heilige vader
noemen". Volgens bijbelse normen is de Paus een
valse leraar met duidelijke antichristelijke trekken. F.11. Zijn er dan geen ware gelovigen in de Rooms-katholieke Kerk?Die zullen er ongetwijfeld zijn. Dat
komt omdat vele rooms-katholieken toch in contact komen met de persoon van
Jezus. Onder meer door het lezen van de bijbel. Die mensen zijn dan tot overgave aan
Jezus gekomen, waarbij ze het niet meer van zichzelf verwachten. Die mensen
zijn bekeerd niet dankzij de
officiële rooms-katholieke leer, maar ondanks
die leer. In hun hart zijn het dan eigenlijk geen katholieken meer, daar ze
niet meer achter het valse evangelie van de Rooms-katholieke Kerk staan. Als
een rooms-katholiek gelooft wat zijn kerk hem leert, dan kan hij geen ware
gelovige zijn. F.12. Onze relatie met katholieken, met katholieke priesters en met de Rooms-katholieke Kerk.F.12.1. Met katholieken in het algemeenAls ze geloven wat de Rooms-katholieke
Kerk leert, dan kunnen we ze niet als medegelovigen erkennen. We mogen hen niet
de broederhand geven. De gruwelen van de Rooms-katholieke
Kerk moeten we verafschuwen, maar de rooms-katholieke mens niet. Tegenover de
Rooms-katholieke mens past bewogenheid. Ook aan hen moet het goede evangelie
gepredikt worden. F.12.2. Met katholieke priesters en de Rooms-katholieke KerkVoor katholieke priesters geldt hetzelfde
als hierboven is gezegd met betrekking tot de rooms-katholiek in het algemeen,
maar ten aanzien van hen is er nog een extra overweging. Rooms-katholieke priesters zijn
officiële vertegenwoordigers van de Rooms-katholieke Kerk, zij staan voor alles
wat die kerk vertegenwoordigt. In de omgang met hen moet zeker alle schijn
vermeden worden dat we hen erkennen als medegelovigen. Hen kunnen en mogen we
zeker niet de broederhand geven. Als we dat toch zouden doen, hen de
broederhand geven, dan zou zeker gelden wat in 2 Johannes vers 11 staat. Dan
hebben we deel aan hun boze werken. "Want wie hem welkom heet, heeft deel
aan zijn boze werken". Het gaat hier, in deze tekst, om het ontkennen van
de vleeswording (de menswording) van Christus. Dat is een fundamentele dwaling.
Het ontkennen van de rechtvaardiging door het geloof alleen is net zo'n
fundamentele dwaling en daarom geldt deze waarschuwing ook in dat geval. Als je Rooms-katholieke priesters, en
andere vertegenwoordigers van de Rooms-katholiek Kerk, als medegelovige erkent
en behandelt zend je de boodschap uit dat er geen echt fundamenteel verschil is
tussen het evangelie van de Rooms-katholieke Kerk en de boodschap van de
bijbel. Dat doen is een zware zonde. Dan word je medeplichtig aan het verloren
gaan van de vele zielen, die misleid zijn door het rooms-katholieke systeem.
Dan breng je ook de eigen protestantse 'schapen' in gevaar. F.12.3. Maar als die priester het evangelie gelooft?Is dat zo? Gelooft b.v. kardinaal
Simonis of gelooft de Paus of andere rooms-katholiek leiders dan in het
bijbelse evangelie? Hebt u hen ooit helder en ondubbelzinnig het bijbelse
evangelie horen verkondigen? Ik niet. Als ze werkelijk de rechtvaardiging
door het geloof zouden aanvaarden, dan zouden ze ook het gehele
rooms-katholieke sacramentele systeem op moeten geven. Dan heb je namelijk
geen sacramenten meer nodig die 'ex opere operato" (krachtens eigen werking)
de genade overbrengen. Hebt u hen ooit de rechtvaardiging
door het geloof (de toegerekende gerechtigheid) horen verkondigen? In het
rooms-katholieke systeem is er geen directe vergeving in antwoord op het
persoonlijke geloof van de christen, daar komt de vergeving door doop en door
biecht en soms door een aflaat. Ik kan zo'n belijdenis niet serieus
nemen. Wat is dat voor een "gelovige", die belijdt in het bijbelse
evangelie te geloven, terwijl hij daarnaast rustig lid en vertegenwoordiger van
een kerk blijft, die het geloof in datzelfde bijbelse evangelie heeft
vervloekt. Ja, terwijl hij daarnaast persoonlijk doorgaat met het
veronderstelde uitdelen van de genade door het bedienen van de sacramenten. Als
je zoiets doet, spreken je daden harder dan je belijdenis. Het is wel begrijpelijk dat iemand,
die het ware evangelie leert kennen terwijl hij priester is, strijd kan hebben
met zich van deze valse kerk los te maken. Maar het is wat anders als iemand
belijdt het bijbelse evangelie te geloven (het sola fide en het sola gratia) en
toch bewust de keuze maakt om lid van deze valse kerk te blijven. Als je dat
doet, dan neem je de bijbel en het evangelie niet serieus en trouwens ook de
eigen Rooms-katholieke Kerk niet. Dan ben je niet integer en wat moeten we met
iemand die niet integer is? F.13. Samenwerking en gemeenschap met rooms-katholieken?Als je gaat samenwerken met de
Rooms-katholieke Kerk dan heb je deel aan haar boze werken[16].
Daarnaast is zulk een samenwerking en ook het samen optrekken zeer gevaarlijk.
Valse leer werkt als zuurdesem. Als je met valse leraars omgaat, zal de valse
leer in de eigen gemeenten en het eigen denken gaan doordringen[17]. De valse leer van de Rooms-katholieke
Kerk zit goed in elkaar. Het is een 'prachtig' sluitend geheel. Neem b.v. de
vrij recent uitgegeven officiële "Katechismus van de Katholieke kerk'.
Daarin worden niet alleen alle klassieke rooms-katholieke dwalingen verkondigd,
maar daarnaast worden ze ook ingenieus verdedigd. Er worden vele bijbelteksten
bijgehaald en spitsvondige redeneringen, die op het eerste gezicht overtuigend
zijn. Alleen als je zelf de bijbel goed kent en de kracht van de Heilige Geest
in je eigen leven ervaart kun je de soms subtiele dwalingen onderkennen.
"Gij dwaalt, want gij kent noch de Schriften noch de kracht Gods"
(Mattheus 22:29). Ik zou het dan ook niet aanraden om
zomaar, zonder begeleiding, iedereen deze catechismus te laten lezen. Het is
wat helderheid en presentatie betreft een meesterwerk. Daar komt nog bij dat er
een grote bekoring voor het vlees, voor het onafhankelijke en onverbroken
zieleleven, van de leer en de ceremoniën van de Rooms-katholieke Kerk uitgaat.
De rooms-katholieke eredienst met al zijn rituelen sluit aan bij de ongezonde
hang naar mystiek onder vleselijke christenen. Het accepteren van rooms-katholieke
mensen als medegelovigen verduistert ook je getuigenis. De mensen zien geen
verschil meer tussen het ware en het valse evangelie. Je kunt daarnaast ook
niet meer duidelijk zijn over de dwalingen van de Rooms-katholieke Kerk, want
dan zou je rooms-katholieke medegelovigen afstoten en kwetsen en dat mag niet,
dat zou 'onchristelijk' zijn, en dat zou ons (b.v. de EO) vele leden kosten. F.14. Geen dialoog maar verkondigingWe moeten de rooms-katholieken het
ware bijbelse evangelie brengen. Daarbij moeten we er van uitgaan, dat iemand,
die gelooft wat de Rooms-katholieke Kerk hem voorhoudt te geloven, niet
behouden is. Geen dialoog, want de term dialoog
veronderstelt meestal dat men elkaar wederzijds erkent als ware gelovigen.
F.15. Pogingen gedaan om het fundamentele verschil
tussen rooms-katholiek en
protestant te verdoezelen
Op verschillende manieren wordt
getracht om het leerstellige verschil tussen het evangelie dat Rome brengt en
het evangelie van Paulus uit te wissen. F.15.1. Door een bedrieglijk spel met woorden te spelenZowel Rome als de Reformatie spreken
over genade. Zo heeft Kardinaal Simonis verklaard dat hij het behoud ook van
genade verwacht. Wat wordt verzwegen is, dat Simonis en de protestanten onder
genade iets anders verstaan. Bij Simonis is het de ingegoten genade, die we
ontvangen door de sacramenten. Door die "genade" worden we behouden.
Terwijl een protestant met genade bedoelt, dat het eeuwig leven een geschenk
is, dat we door geloof ontvangen. Los van eigen werken of sacramenten. F.15.2. Men zoekt de eenheid uitsluitend in de persoon van Christus en niet in de verlossingsleerDit is de weg, die ook door de
Wereldraad van Kerken is gekozen. Elke kerk, die belijdt dat Jezus de Zoon van
God is wordt daar als medekerk van Christus erkend. Over de verlossingsleer
wordt niet gesproken. Als je deze weg kiest voor de
verhouding met Rome, dan is het probleem opgelost want op het punt van de
drie-eenheid en de persoon van Christus is er geen verschil tussen protestant
en rooms-katholiek. F.15.3. Men stelt dat de protestantse reformatie berust op een gigantisch misverstand.Het is tegenwoordig populair om te
stellen dat de reformatoren en de rooms-katholieke contra-reformatoren het
eigenlijk ten diepste toch met elkaar eens waren. Ze hebben elkaar, zo stelt
men dan, helaas verkeerd begrepen (geïnterpreteerd) en ze hebben niet
ingezien, dat hun eigen theologische posities eigenlijk ook niet meer dan
beperkte menselijke interpretaties waren. Het hele leerstellige conflict
Reformatie-Rome was eigenlijk niet meer dan een gigantisch misverstand. F.15.4. Men relativeert de leerOnder invloed van W.J. Ouweneel wordt
tegenwoordig nog al eens een onderscheid gemaakt tussen geloofskennis en
theologische kennis[18]. Met
behulp daarvan wordt het leerstellig verschil tussen Rome en de Reformatie
gerelativeerd. De theorie gaat dan als volgt: Op het
diepere geloofsniveau is men het eens. Rome en Reformatie belijden allebei door
genade zalig te worden. Dat voelen ze allebei intuïtief aan. Zowel Rome als
Reformatie hebben daarnaast ook een theologische leer over het ontvangen van
de genade en de rechtvaardiging ontwikkeld. Die twee theologische
overtuigingen staan wel tegenover elkaar, maar dat is niet erg. Het is toch
maar theologische kennis. Wat verenigt is het geloof (de geloofskennis). Het
ware geloof (de geloofskennis), zo stelt men, gaat toch boven die menselijke en
gebrekkige rationele rechtvaardigings- en genadeleer uit. Op geloofsniveau is
er eenheid, op rationeel leerstellig niveau niet. Uit een recent door ds. J.H. Hegger
gepubliceerd boek[19]
blijkt helaas, dat hij sinds enige tijd ook dit standpunt aanhangt. Hegger zegt[20] dat
wij, die in Christus geloven (en daar bedoelt hij zowel de protestant als de
rooms-katholiek mee), één zijn in de levende Christus. Hij spreekt over
"de innerlijke eenheid in Hem". Door elkaar te ontmoeten in de
levende Christus, denkt hij boven de verschillen uit te kunnen stijgen[21]. De
Christuservaring doet boven fundamentele leerstellige verschillen uitstijgen.
Hij pleit voor het afwerpen van allerlei denkconstructies die we, volgens hem,
soms van heidense filosofen hebben overgenomen[22]. Zo
denkt Hegger tegenwoordig over dogma, over de leer. Zou hij de leer over de
rechtvaardiging door het geloof (het Sola Fide en Sola Gratia) ook beschouwen
als een denkconstructie die afgeworpen moet worden? Die denkconstructies (de
leer) vormen, volgens hem, nodeloze barricades om, door het geloof vanuit de
liefde, de eenheid met elkaar in Christus te beleven. Als Hegger in de situatie van Paulus
was geweest, toen deze hoorde van de vermenging tussen wet en genade, zoals dit
door sommigen in de gemeenten van Galatië werd geleerd, dan zou hij de zaak
veel anders hebben aangepakt. Hij zou de zaak veel 'geestelijker' en vooral
veel liefdevoller hebben aangepakt. In plaats van Paulus' 'bittere' polemiek
(die zij vervloekt, die zij vervloekt, let op de honden, geen ogenblik gedwee
opzij gegaan, etc[23]) zou
hij de weg van ‘het vriendelijk vragen stellen aan elkaar’ hebben gevolgd. En
natuurlijk zou hij die valse leraars als broeders in de Heer hebben aanvaard.
Zij geloofden immers ook dat Jezus de door God gezonden Messias, de Zoon van de
levende God, is. De ontmoeting met de levende Christus zou hem en de valse
leraars boven hun leerstellige verschillen hebben doen uitstijgen. F.15.5. Niet de leer maar de HeerMen redeneert: "Hij gelooft toch
in Jezus en verwacht het van genade? Ik herken het leven in hem of haar. Nou
dan." Verder moet je geen inhoudelijke vragen stellen, zoals de vraag wat
er bedoeld wordt met "het van de genade verwachten". F.15.6. Men stelt de orthodox protestantse rechtvaardigingsleer ter discussieLangzamerhand komen er stemmen die in
deze richting gaan. De bijbelse leer over de toegerekende gerechtigheid,
die we rechtstreeks van God ontvangen, zonder bemiddeling van een priester,
is het grootste struikelblok in de relatie tussen protestant en de
Rooms-katholieke Kerk. Het grote breekpunt is de zogenaamde toegerekende
gerechtigheid. (Deze gedachten worden uitgedragen
door mensen als W.J. Ouweneel, die tegenwoordig alle theologie relativeert. En
C.S. Lewis die zegt: het gaat erom dat je gelooft, dat Jezus is gestorven en
opgewekt. Het is niet echt van belang, hoe je denkt over de betekenis van Christus
dood. ) F.15.7. Men stelt dat beiden de kern juist hebben, maar
daarna allerlei dingen hebben
toegevoegd. Dit is niet juist, want de twee
kernvragen van het evangelie zijn: (1) wie is Christus en (2) wat moet een mens
doen om behouden te worden. Op de tweede vraag geven Rome en Reformatie een
principieel verschillend en tegengesteld antwoord. Bij de beantwoording van de
tweede vraag heeft Rome niet slechts aan de Schrift toegevoegd, ze gaat er
rechtstreeks tegenin. Rome zit fout in de kern. Er moet eenheid zijn in
noodzakelijke dingen en dan mag er vrijheid zijn in het niet-noodzakelijke. Met
Rome is er geen eenheid in het noodzakelijke. F.15.8. Met legt de nadruk op wat ons verenigtDit wordt van beide zijden bewust
gedaan. Kardinaal Simonis schrijft in het voorwoord van zijn boek over het
gebed[24], dat
hij speciaal het 'Onze Vader' heeft genomen omdat protestant en katholiek dit
gemeen hebben. Er is toch veel wat ons verenigt? Dat
klopt, maar er zijn ook fundamentele geloofszaken, die ons scheiden, zoals het
meest fundamentele feit dat de Rooms-katholieke Kerk een ander evangelie brengt
(Zie de Galatenbrief). Een halve waarheid is erger dan een
hele leugen. Door alleen te noemen wat ons verbindt en te verzwijgen wat
verdeelt, wordt bedrog gepleegd[25]. Zo
wordt de waarheid geweld aan gedaan. F.16. Aanpassing aan de plaatselijke religieuze situatieDit heeft de Rooms-katholieke Kerk
altijd gedaan. B.v. in Cuba schuift ze in vormen en geloofsinhoud op in de
richting van de dienst van een daar populaire godin. In Nederland is de
evangelische beweging een grote kracht. Vandaar dat de Nederlandse
Rooms-katholieke Kerk in die richting opschuift. Dit is echter altijd een
plaatselijk verschijnsel. Je kunt het verschil duidelijk zien, als
je de inhoud van de catechismus van de Nederlandse en Belgische bisschoppen
vergelijkt met de, door het centrale gezag in Rome uitgegeven, katholieke
catechismus. In de catechismus van de Nederlandse en Belgische bisschoppen
probeert men b.v. tot het uiterste randje te gaan als het om de
rechtvaardiging gaat, maar de laatste en principiële stap van de toegerekende
gerechtigheid die we, door het geloof en los van de sacramenten, ontvangen
wordt niet genomen. F.17. Het verraad van vele evangelische leidersEen groot gedeelte van de evangelische
beweging is zich aan het uitleveren aan de Rooms-katholieke kerk. Zie wat b.v.
de EO doet ten aanzien van Simonis. Deze wordt door de EO behandeld als een
medegelovige. Ds. Van de Veer wees mijn uitspraak, dat Simonis een valse
leraar is af. Door hem in feite de broederhand te geven zendt men naar de
achterban het signaal uit dat er geen principieel verschil meer is tussen Rome
en Reformatie. Iemand als Billy Graham werkt reeds
lang samen met de Rooms-katholieke Kerk, als hij ergens een campagne houdt. Als
mensen, die naar voren zijn gekomen, een rooms-katholieke achtergrond hebben,
zendt hij ze naar de rooms-katholieke kerk terug voor "nazorg". Een
zendingsorganisatie, die zich speciaal richt op katholieken, was niet meer
welkom tijdens één van zijn evangelisatiecampagnes. Graham heeft de Paus een
evangelische broeder genoemd. Enzovoorts. In Amerika is er een werkgroep, die
zich "Evangelicals and Catholics Together" noemt. Aan die groep (de
ECT) nemen enkele vooraanstaande katholieken (op persoonlijke titel) deel en
enkele zeer vooraanstaande evangelische leiders waaronder Charles Colson, J.I.
Packer, Pat Robertsen en Bill Bright. Ze hebben reeds enkele documenten (ECT
en ECT-2) uitgegeven, waarin men stelt dat er in feite geen principieel
verschil bestaat tussen het evangelie dat Rome en het evangelie dat de
evangelischen brengen. Men accepteert elkaar als ware gelovigen. [5]Katechismus van de Katholieke
Kerk, p. 258 (1129). "De kerk verklaart dat de sacramenten .. heilsnoodzakelijk zijn voor de
gelovigen" [6]Het sola scriptura wordt wel het
formele beginsel van de Reformatie genoemd en het sola gratia en sola fide het
materiële beginsel. Bij het sola scriptura gaat het om het uitgangspunt, je
gaat alleen van de bijbel uit. En bij het sola gratia en sola fide gaat het om
de inhoud. Daar gaat het om de vraag: "Wat moet ik doen om behouden te
worden?". [9]Een
catechismus is een boek, waarin de leer wordt uiteengezet, meestal in vraag en
antwoord vorm.
[10]Het verslag van zijn beoordeling
staat in appendix C van de studie “Wat is er aan de hand in de evangelische
wereld?” Deze studie staat op mijn
homepage <<http://www.solcon.nl/apgeelhoed>> [11]Vrijzinnige protestanten stellen
hun eigen inzicht (analyses, beoordelingen) boven de bijbel. Vrijzinnige
katholieken stellen hun eigen inzicht boven de
officiele leer van de Rooms-katholieke Kerk. [12] Zie het bekende boek "The
two Babylons" van Alexander Hyslop. New York: Loizeaux Brothers. 1959
(1-ste dr. 1853). In deze klassieker
toont Hyslop met een overvloed aan gegevens en zeer gedocumenteerd, de
juistheid van onder meer deze stelling aan. [13] Men spreekt over de mis als het
allerheiligst sacrament.Maar ook het brood en de wijn, na de veronderstelde
verandering in het werkelijke lichaam en het werkelijke bloed van Christus,
worden het allerheiligst sacrament genoemd. [14] Rooms-katholieke Katechismus,
p. 308 (1378) "een diepe buiging maken als teken van
aanbidding", "De katholieke
kerk kent deze eredienst van aanbidding (van de hostie en de wijn) toe aan het
sacrament van de eucharistie, niet alleen gedurende de mis, maar ook buiten
deze viering. Met de grootste zorg bewaart zij de geconsacreerde hosties, biedt
ze de christengelovigen ter plechtige verering aan en draagt zij ze in
processie rond" [15] Katechismus van de Katholieke
Kerk, p. 258 (1129) "De kerk verklaart dat de sacramenten .. heilsnoodzakelijk zijn voor de
gelovigen" |