20. De valse oecumenische beweging

20.1. Onzuiver streven naar eenheid

Aan het eind van de negentiende eeuw en het begin van de twintigste eeuw is de zogenaamde "oecumenische beweging" ontstaan. De oecumenische beweging streeft er naar om de gehele christenheid te verenigen in één grote organisatie.

20.2. De Wereldraad van Kerken

In 1948 is vanuit de oecumenische beweging de zogenaamde "Wereldraad van kerken" opgericht. De Nederlandse afdeling heet "De Nederlandse raad van kerken." De grote traditionele protestantse kerken en de oostersorthodoxe kerken zijn over het algemeen lid van deze organisatie. De Rooms-katholieke Kerk is geen officieel lid, maar is wel aanwezig als waarnemer.

20.3. Kenmerken van dit streven naar eenheid

20.3.1. Iedereen mag mee doen

Ieder die zich christen noemt wordt als medechristen geaccepteerd ongeacht wat men gelooft. De wereldraad heeft nog wel een officiële grondslag die luidt: "De Wereldraad van Kerken is een gemeenschap van kerken die onze Here Jezus Christus als God en Heiland aanvaarden[1].

Deze belijdenis is ten eerste veel te beperkt. Er wordt niets gezegd over de manier waarop we behouden moeten worden. Dat betekent dat alles kan. De protestantse bijbelse verlossingsleer (Behoud op grond van het offer van Jezus, door middel van het geloof, louter uit genade, niet uit eigen werken), maar ook de rooms-katholieke verlossingsleer van het behoud door de sacramenten. Het maakt niet uit. Je mag dus een ander evangelie brengen en toch hoor je er nog steeds bij. Vergelijk dit met Galaten 1:6-9.

Ten tweede is de grondslag niet bindend. Elke lidkerk mag de woorden van de grondslag zo uitleggen als men zelf wil. Voor vrijzinnige protestantse kerken is de grondslag daarom geen probleem, want ze geven aan de woorden een eigen invulling. Trouwens ook de Jehovahgetuigen kunnen, als ze dat zouden willen, deze formulering van de grondslag ondertekenen, ook zij geven een andere, onbijbelse invulling aan de woorden. Het is allemaal toegestaan. Er is dus binnen de Wereldraad geen enkele leertucht.

In de wereldraad wordt dan ook niet de ware gemeente, de ware christenen, verenigd, het gaat om de christenheid[2].

20.3.2. Eenheid ten koste van de waarheid

Men stelt organisatorische eenheid boven trouw aan de waarheid van het evangelie. Wat je gelooft is eigenlijk van geen belang. De leer doet er niet toe. De apostel Paulus schreef: "vervloekt wie een ander evangelie brengt" (Galaten 1:6-9). Maar in de wereldraad van kerken hoor je erbij.

20.4. De reactie van de orthodoxe christenen

In de beginjaren wilden de orthodoxe christenen niet meedoen. Ze wezen meedoen af op grond van de bijbelse opdracht tot afscheiding[3]. Ook herkenden ze in de Wereldraad van Kerken een voorloper van de komende valse kerk uit de eindtijd[4].

In het laatste gedeelte van de vorige eeuw is dat veranderd. Moderne evangelicals, die de bijbelse opdracht tot afscheiding verwerpen, zoals John Stott en Billy Graham, bezochten als eersten de bijeenkomsten van de Wereldraad. Zo hebben ze door hun voorbeeld en door hun leer[5]de afscheiding doorbroken.

In Nederland zien we dezelfde toenadering tussen de evangelicals en de vrijzinnige Nederlandse afdeling van de Wereldraad van Kerken. De officiële naam is de Nederlandse Raad van kerken. (Hierboven, onder punt 17.9, is dit reeds beschreven.)

Daarmee tonen de moderne evangelicals hun minachting voor de waarheid van het evangelie. In feite plegen ze verraad aan de bijbel en het evangelie. Ze verbinden de evangelische beweging met de valse oecumenische beweging, die uiteindelijk uit zal lopen op de valse kerk van de eindtijd, de grote hoer (zie 16.7).

Zij hebben hierbij de tijdgeest mee. Er is tegenwoordig bijna niemand nog geïnteresseerd in de waarheid, in bijbelstudie, in onderzoek wat de bijbel over allerlei zaken heeft te zeggen. De leer wordt veracht, van geen belang geacht. Precies zoals de apostel Paulus had voorzegd dat in de eindtijd zou gaan gebeuren. "Want er komt een tijd dat de mensen de gezonde leer niet meer zullen verdragen" (2 Tim. 4:3,4).

20.5. De oecumene van het hart

Deze term is populair gemaakt door ds. Van der Veer, de voorzitter van de EO.

De eenheid wordt gezocht in de beleving (in de ervaring) en niet meer in de waarheid, niet meer in de leer van de bijbel. Het doet er blijkbaar nauwelijks meer toe wat je geloof, ds. van der Veer accepteert b.v. ook rooms-katholieken, met hun valse evangelie, als medegelovigen. De ervaring van de levende Christus doet je, zo stelt men, boven de leerstellige verschillen uitstijgen.

Natuurlijk erkennen en erkenden ook de traditionele evangelicals de eenheid van leven tussen allen die het ware evangelie geloven. Maar die eenheid had bepaalde grenzen. Er moest eenheid zijn in het noodzakelijke[6]. De huidige oecumene van het hart is grenzenloos.

20.6. De oecumene wordt steeds verder doorgevoerd

Het begon er mee dat wordt geprobeerd om alles wat zich christen noemt te verenigen. De laatste jaren is men de volgende stap aan het nemen. De kring van de oecumene wordt nog ruimer gemaakt. Er wordt samenwerking en dialoog gezocht met andere religies.

Op de bijeenkomst van de Wereldraad van Kerken in Japan werden b.v. Shinto-ceremonieën uitgevoerd. De Paus heeft reeds enkele malen een gebedsbijeenkomst georganiseerd in Assisi waarin vertegenwoordigers van andere godsdiensten ieder tot hun eigen God baden voor de wereldvrede. De Paus heeft onlangs nog gesteld dat de joden, de christenen en de moslims dezelfde God dienen.

20.7. Op weg naar de valse kerk uit de eindtijd

De Rooms-katholieke Kerk, de Wereldraad van Kerken, het inhaken van de (neo)evangelicals en de charismatische christenen bij de oecumenische beweging, het reeds bestaande wereldparlement van godsdiensten, al deze bewegingen gaan in de richting van de in de bijbel aangekondigde valse wereldkerk en wereldreligie.

"gaat uit van haar" (Openbaring 18:4)

"wat voor gemeenschappelijk grondslag"

“gaat weg uit hun midden, scheidt u af, houdt niet vast aan het onreine”

(2 Kor. 6:14-17)

20.8. De mystiek als verbindende factor

Het gaat niet meer om de belijdenis van de Christus der Schriften, het gaat om het hebben van een "christus"ervaring, een godservaring. Zogenaamde "godservaringen" kennen andere religies ook, via allerlei mystieke, occulte technieken worden die bereikt. (Voor een bespreking van de valse godservaringen, zie de studie "De bijbel over geloof, gevoel, ervaring en mystiek[7].")

De mystieke ervaring is de verenigende factor tussen de vrijzinnige oecumenische christenen van de Wereldraad van Kerken, de rooms-katholieken, de ontspoorde charismatici, de moderne neo-evangelicals die niet meer om de leer geven, en de aanhangers van andere religies.

20.9. Een zogenaamde weg tot opwekking - rampzalige gevolgen

Er is een beweging, die uit Argentinië komt, die propageert dat alle christenen uit een plaats samen moeten gaan bidden en elkaar aanvaarden en liefhebben. Dit zou, zo stelt men, leiden tot een opwekking. Als christen aanvaardt men iedereen die zich christen noemt, ongeacht welk evangelie men gelooft.

Ik heb emailtjes gehad van leidinggevende broeders uit België die vertelden hoe hun evangelische gemeente was uiteengereten en in grote ontreddering achtergebleven nadat ze met de plaatselijke pinkstergemeenten aan dit soort bidstonden waren begonnen. Een aantal van hun leden had pinksterleringen aanvaard met als gevolg grote onrust, leden die afhaakten, de gemeente in grote verbijstering en ontmoedigd achterlatend.

Deze opwekkingsmethode is in strijd met de bijbel, met het bijbelse gebod tot afscheiding. Denk aan de effecten op korte en langere termijn[8]. Eerst is er even de bemoediging (fijn we zijn met meerderen, etc), maar het zuurdesem van valse leer begint direct zijn gevaarlijke, maar verborgen en geleidelijke werking.

20. De valse oecumenische beweging

20.1. Onzuiver streven naar eenheid

Aan het eind van de negentiende eeuw en het begin van de twintigste eeuw is de zogenaamde "oecumenische beweging" ontstaan. De oecumenische beweging streeft er naar om de gehele christenheid te verenigen in één grote organisatie.

20.2. De Wereldraad van Kerken

In 1948 is vanuit de oecumenische beweging de zogenaamde "Wereldraad van kerken" opgericht. De Nederlandse afdeling heet "De Nederlandse raad van kerken." De grote traditionele protestantse kerken en de oostersorthodoxe kerken zijn over het algemeen lid van deze organisatie. De Rooms-katholieke Kerk is geen officieel lid, maar is wel aanwezig als waarnemer.

20.3. Kenmerken van dit streven naar eenheid

20.3.1. Iedereen mag mee doen

Ieder die zich christen noemt wordt als medechristen geaccepteerd ongeacht wat men gelooft. De wereldraad heeft nog wel een officiële grondslag die luidt: "De Wereldraad van Kerken is een gemeenschap van kerken die onze Here Jezus Christus als God en Heiland aanvaarden[9].

Deze belijdenis is ten eerste veel te beperkt. Er wordt niets gezegd over de manier waarop we behouden moeten worden. Dat betekent dat alles kan. De protestantse bijbelse verlossingsleer (Behoud op grond van het offer van Jezus, door middel van het geloof, louter uit genade, niet uit eigen werken), maar ook de rooms-katholieke verlossingsleer van het behoud door de sacramenten. Het maakt niet uit. Je mag dus een ander evangelie brengen en toch hoor je er nog steeds bij. Vergelijk dit met Galaten 1:6-9.

Ten tweede is de grondslag niet bindend. Elke lidkerk mag de woorden van de grondslag zo uitleggen als men zelf wil. Voor vrijzinnige protestantse kerken is de grondslag daarom geen probleem, want ze geven aan de woorden een eigen invulling. Trouwens ook de Jehovahgetuigen kunnen, als ze dat zouden willen, deze formulering van de grondslag ondertekenen, ook zij geven een andere, onbijbelse invulling aan de woorden. Het is allemaal toegestaan. Er is dus binnen de Wereldraad geen enkele leertucht.

In de wereldraad wordt dan ook niet de ware gemeente, de ware christenen, verenigd, het gaat om de christenheid[10].

20.3.2. Eenheid ten koste van de waarheid

Men stelt organisatorische eenheid boven trouw aan de waarheid van het evangelie. Wat je gelooft is eigenlijk van geen belang. De leer doet er niet toe. De apostel Paulus schreef: "vervloekt wie een ander evangelie brengt" (Galaten 1:6-9). Maar in de wereldraad van kerken hoor je erbij.

20.4. De reactie van de orthodoxe christenen

In de beginjaren wilden de orthodoxe christenen niet meedoen. Ze wezen meedoen af op grond van de bijbelse opdracht tot afscheiding[11]. Ook herkenden ze in de Wereldraad van Kerken een voorloper van de komende valse kerk uit de eindtijd[12].

In het laatste gedeelte van de vorige eeuw is dat veranderd. Moderne evangelicals, die de bijbelse opdracht tot afscheiding verwerpen, zoals John Stott en Billy Graham, bezochten als eersten de bijeenkomsten van de Wereldraad. Zo hebben ze door hun voorbeeld en door hun leer[13]de afscheiding doorbroken.

In Nederland zien we dezelfde toenadering tussen de evangelicals en de vrijzinnige Nederlandse afdeling van de Wereldraad van Kerken. De officiële naam is de Nederlandse Raad van kerken. (Hierboven, onder punt 17.9, is dit reeds beschreven.)

Daarmee tonen de moderne evangelicals hun minachting voor de waarheid van het evangelie. In feite plegen ze verraad aan de bijbel en het evangelie. Ze verbinden de evangelische beweging met de valse oecumenische beweging, die uiteindelijk uit zal lopen op de valse kerk van de eindtijd, de grote hoer (zie 16.7).

Zij hebben hierbij de tijdgeest mee. Er is tegenwoordig bijna niemand nog geïnteresseerd in de waarheid, in bijbelstudie, in onderzoek wat de bijbel over allerlei zaken heeft te zeggen. De leer wordt veracht, van geen belang geacht. Precies zoals de apostel Paulus had voorzegd dat in de eindtijd zou gaan gebeuren. "Want er komt een tijd dat de mensen de gezonde leer niet meer zullen verdragen" (2 Tim. 4:3,4).

20.5. De oecumene van het hart

Deze term is populair gemaakt door ds. Van der Veer, de voorzitter van de EO.

De eenheid wordt gezocht in de beleving (in de ervaring) en niet meer in de waarheid, niet meer in de leer van de bijbel. Het doet er blijkbaar nauwelijks meer toe wat je geloof, ds. van der Veer accepteert b.v. ook rooms-katholieken, met hun valse evangelie, als medegelovigen. De ervaring van de levende Christus doet je, zo stelt men, boven de leerstellige verschillen uitstijgen.

Natuurlijk erkennen en erkenden ook de traditionele evangelicals de eenheid van leven tussen allen die het ware evangelie geloven. Maar die eenheid had bepaalde grenzen. Er moest eenheid zijn in het noodzakelijke[14]. De huidige oecumene van het hart is grenzenloos.

20.6. De oecumene wordt steeds verder doorgevoerd

Het begon er mee dat wordt geprobeerd om alles wat zich christen noemt te verenigen. De laatste jaren is men de volgende stap aan het nemen. De kring van de oecumene wordt nog ruimer gemaakt. Er wordt samenwerking en dialoog gezocht met andere religies.

Op de bijeenkomst van de Wereldraad van Kerken in Japan werden b.v. Shinto-ceremonieën uitgevoerd. De Paus heeft reeds enkele malen een gebedsbijeenkomst georganiseerd in Assisi waarin vertegenwoordigers van andere godsdiensten ieder tot hun eigen God baden voor de wereldvrede. De Paus heeft onlangs nog gesteld dat de joden, de christenen en de moslims dezelfde God dienen.

20.7. Op weg naar de valse kerk uit de eindtijd

De Rooms-katholieke Kerk, de Wereldraad van Kerken, het inhaken van de (neo)evangelicals en de charismatische christenen bij de oecumenische beweging, het reeds bestaande wereldparlement van godsdiensten, al deze bewegingen gaan in de richting van de in de bijbel aangekondigde valse wereldkerk en wereldreligie.

"gaat uit van haar" (Openbaring 18:4)

"wat voor gemeenschappelijk grondslag"

“gaat weg uit hun midden, scheidt u af, houdt niet vast aan het onreine”

(2 Kor. 6:14-17)

20.8. De mystiek als verbindende factor

Het gaat niet meer om de belijdenis van de Christus der Schriften, het gaat om het hebben van een "christus"ervaring, een godservaring. Zogenaamde "godservaringen" kennen andere religies ook, via allerlei mystieke, occulte technieken worden die bereikt. (Voor een bespreking van de valse godservaringen, zie de studie "De bijbel over geloof, gevoel, ervaring en mystiek[15].")

De mystieke ervaring is de verenigende factor tussen de vrijzinnige oecumenische christenen van de Wereldraad van Kerken, de rooms-katholieken, de ontspoorde charismatici, de moderne neo-evangelicals die niet meer om de leer geven, en de aanhangers van andere religies.

20.9. Een zogenaamde weg tot opwekking - rampzalige gevolgen

Er is een beweging, die uit Argentinië komt, die propageert dat alle christenen uit een plaats samen moeten gaan bidden en elkaar aanvaarden en liefhebben. Dit zou, zo stelt men, leiden tot een opwekking. Als christen aanvaardt men iedereen die zich christen noemt, ongeacht welk evangelie men gelooft.

Ik heb emailtjes gehad van leidinggevende broeders uit België die vertelden hoe hun evangelische gemeente was uiteengereten en in grote ontreddering achtergebleven nadat ze met de plaatselijke pinkstergemeenten aan dit soort bidstonden waren begonnen. Een aantal van hun leden had pinksterleringen aanvaard met als gevolg grote onrust, leden die afhaakten, de gemeente in grote verbijstering en ontmoedigd achterlatend.

Deze opwekkingsmethode is in strijd met de bijbel, met het bijbelse gebod tot afscheiding. Denk aan de effecten op korte en langere termijn[16]. Eerst is er even de bemoediging (fijn we zijn met meerderen, etc), maar het zuurdesem van valse leer begint direct zijn gevaarlijke, maar verborgen en geleidelijke werking.

---

[1]Dit was de oorspronkelijk grondslag bij de oprichting. Inmiddels is deze wat veranderd, maar de verandering is niet wezenlijk.

[2] Over de christenheid, zie punt 15.1.

[3]Zie, hoofdstuk 17 “De bijbelse opdracht tot afscheiding”

[4]Zie punt 16.7.

[5]Zij brachten en bringen ter rechtvaardiging van hun koerswijziging hun leer over infiltratie in plaats van afscheiding. Deze leer wordt besproken in hoofdstuk 17, punt 17.5. .

[6]Zie hoofdstuk 19.

[7]Deze studie staat op de homepage <<http://www.solcon.nl/apgeelhoed>>, onder de link "mystiek, gnostiek."

[8]Zie hoofdstuk 17, punt 17.5.

[9]Dit was de oorspronkelijk grondslag bij de oprichting. Inmiddels is deze wat veranderd, maar de verandering is niet wezenlijk.

[10] Over de christenheid, zie punt 15.1.

[11]Zie, hoofdstuk 17 “De bijbelse opdracht tot afscheiding”

[12]Zie punt 16.7.

[13]Zij brachten en bringen ter rechtvaardiging van hun koerswijziging hun leer over infiltratie in plaats van afscheiding. Deze leer wordt besproken in hoofdstuk 17, punt 17.5. .

[14]Zie hoofdstuk 19.

[15]Deze studie staat op de homepage <<http://www.solcon.nl/apgeelhoed>>, onder de link "mystiek, gnostiek."

[16]Zie hoofdstuk 17, punt 17.5.