Homoseksualiteit en het Oude Testament

Door Pieter A. Siebesma

Er is in onze tijd duidelijk sprake van een verschuiving op het christelijk erf. Terwijl vroeger homoseksualiteit als een grote zonde werd beschouwd, zijn er nu steeds meer christenen die hier genuanceerder over denken. Maar wat kunnen we uit de Bijbel zelf, met name het Oude Testament, hierover opmaken?

Vanzelfsprekend wijzen christenen het hebben van meerdere (heteroseksuele of homoseksuele) contacten af. Seksualiteit hoort immers alleen in een vaste relatie thuis, zoals binnen het huwelijk. Maar als bijvoorbeeld twee mannen een seksuele relatie met elkaar hebben in liefde en trouw, dan moet dat toch wel kunnen. Waarom zouden we, stel dat ze lid zijn van onze gemeente, niet om een zegen mogen bidden over het verbond dat ze met elkaar sluiten? Ze hebben zo’n zegen toch hard nodig in

deze tijd van losbandigheid? Waarom mogen we dan niet, wanneer we een alternatieve huwelijksinzegening een stap te ver vinden, voor hen om

een zegen bidden in de kerkdienst of bij hen thuis? Zij willen toch leven in liefde en trouw met elkaar en dat zijn toch voluit bijbelse begrippen? Dat een dergelijke opvatting voor gelovigen met homoseksuele gevoelens die, in gehoorzaamheid aan God, voor een leven van onthouding kiezen heel moeilijk en pijnlijk kan zijn, wordt niet altijd beseft.

In onze westerse maatschappij worden het homohuwelijk en homoseksualiteit breed geaccepteerd, behalve door allochtone bevolkingsgroepen en een steeds kleiner wordende groep orthodoxe christenen en joden. Blijkbaar ondergaan we meer invloed van de seculiere maatschappij om ons heen dan

we willen beseffen.

Oude Testament

Voor ons als gelovigen is het belangrijk om steeds opnieuw te na te gaan wat Gods Woord hierover zegt. In het Oude Testament vinden we een aantal teksten die met homoseksualiteit te maken hebben. We kunnen ze in twee groepen indelen: verhalen uit de geschiedenis van Israël en de wetten uit de Thora.

In Genesis 19 wordt verteld dat twee engelen, wanneer ze Sodom binnengaan, door Lot worden uitgenodigd om bij hem de maaltijd te gebruiken en te overnachten. Maar ’s avonds omsingelen de mannen van Sodom Lots huis en eisen dat de twee gasten aan hen worden uitgeleverd, zodat ze gemeenschap met hen kunnen hebben. Een zelfde soort verhaal vinden we in Richteren 19:22. Hier zijn het de inwoners van een Israëlitische stad in het stamgebied van Benjamin, Gibea, die de uitlevering van een bezoeker eisen, teneinde hun homoseksuele lusten op hem te kunnen botvieren. De heer des huizes weigert dat en uiteindelijk stuurt hij zijn bijvrouw naar buiten, die dan net zo lang verkracht wordt totdat ze sterft. Met beide steden loopt het slecht af. Sodom en Gomorra worden verwoest en de Israëlieten trekken op tegen Gibea

en Benjamin, zodat deze stam nagenoeg geheel dreigt te verdwijnen.

Nu wordt wel geponeerd dat de grote zonde in deze verhalen niet zozeer homoseksualiteit zou zijn, als wel het schenden van het gastrecht en de misdaad

ten opzichte van de vreemdeling, die recht op bescherming heeft. Dat dit ernstige vergrijpen zijn, is duidelijk, maar de grote afschuw waarmee men later in Israël aan deze gebeurtenissen terugdacht, is niet alleen terug te voeren op het schenden van

het gastrecht (zie bijv. Hos. 9:9, Ez. 16:50; Judas 7).

Verboden relaties

In Leviticus 18:22 wordt homoseksualiteit genoemd in een lange lijst van verboden relaties. Zo is het verboden om met naaste familieleden te trouwen en seksueel contact met hen te hebben, zoals met je moeder, je zus, je tante, je schoondochter etc. Evenmin mag je overspel plegen met de vrouw van je naaste of gemeenschap hebben met een man zoals men gemeenschap heeft met een vrouw. In Leviticus 20:13 wordt een aantal van deze verboden relaties, waaronder homoseksualiteit, herhaald en wordt daarvoor de doodstraf geëist. Op beide plaatsen wordt het een gruwel, dat is iets afschuwelijks, genoemd.

Overigens werd in het gehele Nabije Oosten homoseksualiteit afgewezen. Bij de Assyriërs werd homoseksualiteit gestraft met castratie en wanneer je iemand anders valselijk hiervan beschuldigde, was de straf extreem zwaar: castratie, lijfstraf

(50 slagen), een maand dwangarbeid en een hoge boete. Ook in het oude Egypte was homoseksualiteit verboden.

Niet meer onder de wet?

Nu zou je kunnen stellen dat we als nieuwtestamentische gelovigen niet meer onder de wet zijn en dat deze voorschriften daarom niet meer voor ons gelden. Vandaag de dag zullen tenslotte maar weinig mensen pleiten voor de doodstraf op homoseksualiteit. Afgezien van het feit dat de doodstraf in Nederland is afgeschaft, moet je, als je daarvoor pleit, wel consequent zijn. Er zijn nog zeventien andere vergrijpen in het Oude Testament waarvoor de doodstraf wordt geëist, zoals moord,

overspel, kidnapping, occultisme, valse profetie, godslastering, het overtreden van het sabbatsgebod en het vervloeken van je ouders. Het is overigens nog maar de vraag hoe vaak in Israëls geschiedenis de doodstraf ook echt is uitgevoerd; het gaat hier immers om de maximum straf.

Huwelijk als verbond

Hieruit mag je echter niet concluderen dat de Bijbel iedere seksuele relatie in waarheid en trouw toestaat. Gods visie op het huwelijk is zowel in het

Oude als Nieuwe Testament hetzelfde. Het huwelijk is een uniek verbond tussen twee mensen, een man en een vrouw, die worden samengesmeed tot

een eenheid die niet verbroken mag worden en die zijn oorsprong vindt in de schepping van de mens door God. Als God uit de rib van de man de vrouw

schept, zegt de mens: ‘Dit is nu eindelijk been van mijn gebeente en vlees van mijn vlees; deze zal ‘mannin’ heten, omdat ze uit de man genomen is. Daarom zal een man zijn vader en zijn moeder verlaten en zijn vrouw aanhangen en zij zullen tot

één vlees zijn’ (Gen. 2:23,24).

Echtscheiding is daarom een zeer ernstige zaak. Dat de Bijbel het onder bepaalde omstandigheden (in geval van overspel of gemengde huwelijken) toestaat, is niet omdat God het goedkeurt, maar alleen vanwege de slechtheid en hardheid van het

menselijk hart (Matth.19:8). Wat God heeft samengevoegd, mag de mens niet scheiden.

Trouw

In de relatie tussen man en vrouw is het sleutelwoord daarom niet in de eerste plaats liefde, maar trouw. Men belooft trouw aan elkaar tot de dood scheidt. Om een dergelijk verbond tot stand te brengen, is een formele bekrachtiging noodzakelijk. Hierdoor is het niet alleen voor de beide partners, maar ook voor hun omgeving, familie, vrienden, maatschappij duidelijk dat deze twee mensen voor altijd bij elkaar horen, in voorspoed en in tegenspoed. De wijze waarop dit gebeurt is ten dele cultureel bepaald. Ten tijde van het Oude Testament gebeurde dat door het overhandigen van de huwelijksschat, ten tijde van het Nieuwe Testament en binnen het orthodoxe jodendom gebeurde en gebeurt dat door het opstellen van een zogenaamd huwelijkscontract. Bij ons gaan stellen naar het stadhuis, al dan niet gevolgd door een kerkelijke inzegening of kerkdienst.

Het Oude Testament geeft een verbod op overspel, echtscheiding, prostitutie en homoseksualiteit, omdat ze wezensvreemd is aan het huwelijk. Iedere seksuele relatie tussen man en vrouw buiten het huwelijk om, is verboden. Daarom zijn

de straffen daarvoor ook zo zwaar. Dat we in een maatschappij leven waarin veel van bovenstaande dingen als normaal worden beschouwd, doet niets af aan de waarheid van Gods Woord. De Bijbel roept ons op om niet gelijkvormig te worden aan de wereld.

(Bron: de Oogst, november 2007)