Ds. J.H. Hegger - een waarschuwing voor zijn
dubbele boodschap
Hegger
is een voormalig rooms-katholiek priester. Vele jaren geleden is hij tot
inzicht in het bijbelse evangelie gekomen. Hij heeft zich toen afgekeerd van
het valse rooms-katholieke evangelie en zich in geloof aan de Here Jezus
toevertrouwd. Daarna is hij predikant geworden in een reformatorische
kerk.
Hij
was lange tijd de leider van stichting "In de Rechte Straat" en
hoofdredacteur van het gelijknamige blad. Inmiddels is hij dit niet meer. Het
doel van de stichting was en is het evangeliseren onder rooms-katholieke mensen
en het bieden van hulp aan priesters die de kerk van Rome willen verlaten.
2. Een vals evangelie,
Hegger's toenmalige oordeel over het rooms-katholieke evangelie
Ds.
Hegger heeft in het verleden keer op keer gesteld dat de rooms-katholieke kerk
een vals evangelie brengt. Hieronder volgt een duidelijk voorbeeld.
De
aanleiding voor zijn uitspraak was de publicatie van de Nederlandse vertaling
van de "Katechismus van de Katholieke Kerk." De katechismus is in 1992 verschenen en in 1995 is de
Nederlandse vertaling uitgebracht.
De
toenmalige Paus Johannes Paulus II heeft de katechismus
goedgekeurd en voorgeschreven
voor de gehele wereldkerk. In de apostolische constitutie waarmee
de paus de katechismus als gezaghebbend leerboek heeft afgekondigd wordt gezegd
dat de katechismus "nauwkeurig de inhoud … van het katholieke geloof
uiteenzet." In de katechismus hebben we dus een nauwkeurige weergave van
leer van de rooms-katholieke kerk.
In
het blad 'De rechte straat' heeft ds. Hegger commentaar gegeven op de
katechismus. Hij heeft de inhoud van de katechismus getoetst aan de bijbel.
Zijn conclusie was: Deze
katechismus is 'roomser dan ooit'.
Ik
citeer het begin en het einde van het artikel
"Eindelijk
is de Nederlandse vertaling van de nieuwe r.-k. katechismus verschenen. En
zoals te verwachten was, is daarin de oude r.-k. leer herhaald. Wel is de leer
vaak verhuld achter een rookgordijn van Bijbelteksten en vrome woorden. Daarom
kan dit boek voor simpele protestanten een misleiding zijn. Ze zouden er ten
onrechte een zwaluw in kunnen gaan zien, die een reformatorische lente
aankondigt.
Met
het oog daarop lijkt het mij goed om enkele belangrijke leerstukken zoals die
verwoord zijn in deze katechismus, te leggen naast de leer van de Bijbel
………………….
Ook
de andere r.-k. dwalingen worden opnieuw geleerd, zoals het belang van de
Mariaverering, omdat zij onze middelares is (nr. 969), het vagevuur als noodzakelijke
loutering na de dood (nr. 1030), aflaten die de paus kan verlenen, omdat die
gedekt zijn door "de schat van de verdiensten van Christus en de
heiligen" (nr. 1478), de verering van beelden van Christus en de heiligen
die aangemoedigd wordt (nr. 2131) enz. Het klinkt hard, maar ik moet het toch
zeggen: zo doet de R.-K. Kerk door haar valse evangelie (van de zaligmaking
door de sacramenten en de goede werken) de mensen een blinddoek om en jaagt ze
naar de eeuwige dood. Ik moet dat helaas zeggen, omdat de Schrift en de
belijdenis dat leren."
Totzover
het citaat van Hegger, voor de volledige tekst van het artikel, klik hier.
Kan
het nog duidelijker gezegd worden? Een vals evangelie van de zaligmaking door
de sacramenten en de goede werken. Door haar valse evangelie doet de R.-K Kerk
de mensen een blinddoek om en jaagt ze naar de eeuwige dood.
In
twee andere boeken spreekt Hegger over het stelsel van de rooms-katholieke
kerk. Hij noemt het 'een goddeloos stelsel' en ''de meest geraffineerde
uitvinding van de duivel'.
(H.J.
Hegger, Het zwaard over de herder, De Banier, 1981, Utrecht, p. 196)
In
hetzelfde boek, Het zwaard over de herder,
doet hij ook een oproep tot het verlaten van de rooms-katholieke kerk. Ik
citeer:
"Aan de gelovige
rooms-katholieken
Op
grond van de inhoud van dit boekje kan ik tot gelovige rooms-katholieken alleen
maar zeggen: 'Ga uit van haar, Mijn volk, opdat gij aan haar zonden geen gemeenschap
hebt en opdat gij van haar plagen niet ontvangt. Want haar zonden zijn de ene
op de andere gevolgd tot de hemel toe en God is haar ongerechtigheden gedachtig
geworden" (Openb. 18:4-5).
Indien
u innerlijk Christus hebt leren kennen als uw volkomen Zaligmaker en Hem hebt
lief gekregen met uw ganse hart, hoe kunt u dan ook maar één minuut langer lid
blijven van een stelstel dat Hem zo onteert?
………………………….hoe kunt u dan nog langer deel uit maken van een kerk, waar
de (zondige) mens in staat zou zijn op grond van goede werken waarlijk het
eeuwige leven te verdienen (Concilie van Trente, zesde zitting, canon 32), waar
zondige mensen op grond van hun verdiensten als heiligen worden vereerd en
aangeroepen om bij God te bemiddelen, nadat ze reeds gestorven zijn?" (H.J. Hegger, Het zwaard
over de herder, De Banier, 1981, Utrecht, pp. 202, 203)
Voor
een beschrijving van het valse rooms-katholieke evangelie, klik hier.
Voor
meer informatie over de rooms-katholieke kerk, klik hier.
3. Een kwestie van simpele
logica
Als
iemand een vals evangelie verkondigt dan is hij een valse leraar.
Als
een kerk officieel een vals evangelie belijdt en het ware evangelie verwerpt
dan is zo'n kerk een valse kerk.
Als
iemand in een vals evangelie gelooft dan is hij of zij geen christen in de
bijbelse zin van het woord.
Zoals
ds. Hegger terecht constateerde in zijn beoordeling van de Katechismus van de Katholieke Kerk brengt de rooms-katholieke kerk
een vals evangelie. Daarom is de rooms-katholieke kerk een valse kerk, want zij
belijdt officieel een ander evangelie en verwerpt het ware bijbelse evangelie.
Iedere katholiek, of het nu een priester of een leek is, die dit valse
evangelie actief uitdraagt is een valse leraar. En een katholiek die gelooft wat
zijn eigen kerk hem voorhoudt om te geloven is geen ware christen. Hij of
zij is geen christen in de bijbelse zin van het woord.
Aan
het eind van de jaren negentig is het duidelijke geluid van ds. Hegger ineens
weg. Dat bleek onder meer uit zijn boek "Eén in de levende Christus".
In
dit boek komt hij met de opmerkelijke stelling dat, blijkbaar bij nader inzien,
rooms-katholieken en protestanten het in de meest wezenlijke punten met elkaar
eens zijn. Ik citeer: "Uit het voorafgaande hebben wij gezien dat wij,
protestanten en rooms-katholieken, in de meest wezenlijke punten van ons
belijden één zijn." (J.H. Hegger,
Een in de levende Christus, p. 137)
Let
wel: hij stelt hier dat ze één zijn in de meest wezenlijke punten! Dan gaat het
om de kern van het evangelie, onder meer om de weg tot behoud. Ik citeer
opnieuw Hegger: "We geven dus veelszins, zij het met verschillende accenten,
dezelfde antwoorden op de vraag: wat moet een mens doen om het eeuwige leven te
beërven" (J.H. Hegger, Een in de
levende Christus, p. 68)
U
ziet het, een totaal ander geluid, en een totaal andere boodschap. Plotseling
is het evangelie dat de rooms-katholieke kerk brengt niet meer een vals
evangelie. In zijn beoordeling van de
Katechismus van de Katholieke Kerk: sprak hij nog over de rooms-katholieke kerk met
haar valse evangelie van de zaligmaking door de sacramenten en de goede werken.
Waardoor deze kerk de mensen misleidt (een blinddoek om doet) en zo naar de
eeuwige dood jaagt. Nu stelt hij dat de rooms-katholieke kerk toch blijkbaar
het echte bijbelse evangelie brengt. Want hij beweert dat protestanten en
rooms-katholieken het op de meest wezenlijke punten eens zijn.
Hij
spreekt in het boek nog wel over diep ingrijpende meningsverschillen die we
niet moeten verdoezelen. Maar met het "diep ingrijpend" zijn van deze
meningsverschillen valt het wel mee. Het kan niet om de meest wezenlijke punten
gaan, want daarover, zo stelt Hegger, is men het eens.
Hegger
relativeert in het boek plotseling het verschil tussen het bijbelse
(protestantse) evangelie en het valse evangelie van de rooms-katholieke kerk.
Hij spreekt nu over nuanceverschillen (p. 60), over verschillende accenten (p.
68, 72).
Zelfs
de huidige Paus is opeens een geliefde broeder in Christus. Dit schreef hij in
zijn rondzendbrief nr. 47.
Citaat
uit Heggers rondzendbrief nr. 47
"In
gesprekken met kennissen en vrienden kreeg ik nogal eens te horen dat u over de
paus van Rome spreekt als uw geliefde broeder in Christus." A. Boom.
Hegger: Ik heb nooit beweerd dat ik
"de" Paus als mijn geliefde broeder in Christus beschouw, maar enkel:
"Wie de Zoon belijdt, heeft ook de Vader" (1 Joh. 2:23). Welnu, deze
paus, Benedictus XVI, belijdt Christus als de enige Middelaar tussen God en de
mensen. En uit zijn geschriften blijkt duidelijk dat die belijdenis voor hem
niet slechts een cerebraal dogma, maar ook doorleefde werkelijkheid is. Mag ik
hem dan geen geliefde broeder in Christus noemen, enkel omdat hij lid is van
een bepaalde kerk? Het is toch immers niet de kerk die zalig maakt? We worden
toch immers enkel behouden door het geloof in Christus als de enige Middelaar
tussen God en ons? Ik dacht dat dit de belijdenis is van de Reformatie: Sola Christo, sola gratia, sola fide"
Hoe
is dit mogelijk? Hij stelt in dit citaat dat de huidige Paus in het ware
bijbelse evangelie gelooft (daarover meer in het volgende punt) en dat hij hem
daarom terecht een geliefde broeder in Christus mag noemen.
Bedenk
dat de huidige Paus, in zijn vorige functie als hoofd van de congregatie voor
de geloofsleer, nauw betrokken was bij het vervaardigen van de hierboven
besproken Katechismus van de Katholieke
Kerk.
Wil
ds. Hegger beweren dat paus Benedictus, niet achter de katechismus staat?
De
katechismus waarvan ook ds. Hegger erkende dat er nog steeds "het valse
evangelie van de zaligmaking door de sacramenten en de goede werken" in
staat. (Let wel, dit zijn Heggers eigen woorden).
5. Zijn argumenten voor het
erkennen van de huidige Paus als een medechristen
In
zijn rondzendbrief nr. 47 geeft Hegger een aantal
argumenten.
Hierboven,
bij punt 4, is
het volledige citaat gegeven.
De
kern van zijn argumentatie is als volgt
a. Wij worden behouden enkel
door het geloof in Christus als de enige middelaar tussen God en ons. Dit is de
belijdenis van de Reformatie: Solo
Chisto, sola gratia, sola fide.
b. De huidige Paus belijdt
Christus als enige middelaar tussen God en mensen. En uit zijn geschriften
blijkt dat die belijdenis een doorleefde werkelijkheid voor hem is.
c. Ergo, conclusie De huidige
Paus is een geliefde broeder in Christus.
Hij
doet net alsof de huidige Paus in hetzelfde evangelie gelooft als de
reformatoren. Hij doet alsof de Paus gelooft in het bijbelse evangelie. Dit is
een pertinente leugen. Ik wijs nogmaals op Heggers beoordeling van de Katechismus van de katholieke Kerk. De
katechismus waar deze Paus, als hoofd van de rk-kerk, en als direct betrokkene
bij de opstelling van de katechismus, volledig achter staat.
(In
een ander artikel wordt nog dieper ingegaan op zijn stelling dat de huidige
Paus een geliefde broeder in de Heer is, klik hier.)
Hegger misleidt zijn lezers door te schermen met de term "het geloof in
Christus als de enige middelaar tussen God en
ons".
Rooms-katholieken
hebben theoretisch altijd erkend dat Christus de enige middelaar is tussen God en mensen. Dat staat immers
rechtstreeks in de bijbel. Ze zeggen ook niet dat Maria een middelares tussen
God en mensen is. Volgens hen bemiddelt Maria tussen Christus en de mensen. Via
Maria bereik je Christus en via Christus bereik je God de Vader. In de praktijk
benader je dus God wel via Maria, alleen met Jezus als middelaar
er nog tussen.
Rooms-katholieken
geloven ook in het verzoenend sterven van Christus waardoor de verlossing
mogelijk is geworden. Zij erkennen ook dat er geloof nodig is om behouden te
worden. Maar zij verstaan onder geloof heel wat anders dan wat de bijbel er
onder verstaat. Geloven is voor hen het voor waar houden wat de kerk hen
voorhoudt, zo staat het in de rooms-katholieke katechismussen
die ik er op heb nageslagen. Hun voornaamste fout, waar ze afwijken van de
bijbel, bestaat hieruit dat de rooms-katholieke kerk leert dat we de
verdiensten van het werk van Christus niet alleen verkrijgen door het geloof,
maar dat daarnaast ook de nauwkeurige onderhouding van de sacramenten en het
doen van goede werken nodig zijn. De sacramenten zijn, zo stelt men,
heilsnoodzakelijk.
(Voor
een beschrijving van het katholieke evangelie, klik hier)
Met
een rookgordijn van woorden verduistert Hegger dit fundamentele verschil over
de verwerving van het heil..
Maar
we leven in postmoderne tijden. Het postmoderne denken wordt gekenmerkt door
irrationaliteit. Men wordt gestuurd door emotie. Een mens mag zichzelf
tegenspreken, als het maar goed klinkt. En als iets goed aanvoelt wordt het
aangenomen.
6. Wat Hegger doet
We
hebben al gezien dat hij tegenwoordig het verschil tussen het rooms-katholieke
en het protestantse (bijbelse) evangelie relativeert en in feite terug brengt
tot nul. (Zie
hierboven, punt 4.)
Hij heeft het normale
bijbelse en rationele denken opgegeven, althans op momenten dat dit hem
uitkomt. Nuchter, bijbels en rationeel was indertijd zijn beoordeling van de
katechismus. Er verscheen een katechismus waarvan de rooms-katholieke
kerkleiding zegt dat deze nauwkeurig de leer, dat is de boodschap, van
de rooms-katholieke kerk weergeeft. Hegger heeft daarop met de katechismus
gedaan wat de joodse mensen in Berea met de boodschap van Paulus deden (Hand.
17:11.) Hij is in de Schriften nagegaan of deze dingen zo waren. Hij is
nagegaan of de inhoud van de katechismus overeenstemt met de bijbel. Zijn
conclusie was dat het evangelie, en vele andere zaken, er niet goed en getrouw
in staan.
Deze rationele bijbelse
manier heeft hij verworpen, althans indien het hem uitkomt.
In plaats daarvan denkt hij
postmodern, onsamenhangend, vaak drogredenen hanterend (voor een voorbeeld van
dit laatste: zie hierboven zijn argumenten voor het erkennen van de huidige
paus als broeder in de Heer), zichzelf weersprekend, een beroep doend op
ervaring, pragmatisch.
Daarnaast speelt hij ook op
de klassieke manier de leer uit tegenover het leven. Hij adviseert om de
ballast van allerlei denkconstructies, die we soms van heidense filosofen
hebben overgenomen, van ons af te werpen (Eén in de levende Christus, p.19).
Zonder nader aan te geven welke constructies (dogma's, leringen) hij er
concreet mee bedoelt.
De basis voor eenheid is
volgens hem onze band met de levende Christus. En daarbij gaat hij er van uit
dat rooms-katholieken ook een levende band met Christus hebben. Die levende
band (de gezamenlijke "Christus ervaring") doet ons onze leerstellige
verschillen overstijgen..(Eén in de Levende Christus, pp. 14,15)
7. Van polemiek naar
dialoog, van confrontatie naar gesprek
Hegger
beweert zelf dat hij niet fundamenteel van gedachten is veranderd. Het gaat
volgens hem alleen maar om een koerswijziging. Een wijziging in zijn manier van
benaderen van rooms-katholieke mensen.
Vroeger
confronteerde hij rooms-katholieken met hun dwaling en verkondigde hij hen
tegelijkertijd het ware evangelie. Hij weerlegde de dwalingen. Hij sprak met
gezag vanuit de bijbel: "zo is het". Dit ondersteund door zijn eigen
getuigenis. Dit noemt Hegger nu 'de weg
van de polemiek'.
Tegenwoordig
legt hij de nadruk op wat verenigt. Hij verkondigt niet meer met gezag, hij
stelt alleen vriendelijk vragen. Hij probeert met rooms-katholieken te bidden
en bijbel te lezen om zo de veronderstelde eenheid in Christus te beleven. Dit
noemt hij de weg van het vriendelijk gesprek.
Het
gaat echter om veel meer dan een wijziging in de tactiek
Achter
de wijziging van de tactiek zit een nieuwe visie op de rooms-katholieke kerk,
op de boodschap van de rooms-katholieke kerk, en op rooms-katholieke mensen.
Hij gaat er nu vanuit dat de rooms-katholieke kerk toch het ware evangelie
brengt en dat er in de meest wezenlijke punten een eenheid van belijden is
tussen protestanten en katholieken. (Zie hierboven, punt 4.) Hegger is de weg van de valse oecumene opgegaan.
Bedenk
ook dat ds. Hegger vroeger
principieel, vanuit de bijbel, de weg van de confrontatie volgde en verdedigde.
Zijn nieuwe koers is ingegeven door pragmatisme. Hij constateerde dat
confrontatie niet (genoeg) resultaat had en hij kiest daarom nu voor de
dialoog.
Laten
we bezien hoe hij vroeger over deze zaak dacht en welke argumenten hij toen
gebruikte. Ik citeer uit zijn boek Het
zwaard over de herder (Uitgeverij de
Banier, Utrecht, 1981)
(Hegger heeft het in het citaat over zijn boek "Moeder ik klaag u aan", waarin hij
de rooms-katholieke kerk ontmaskert en aanklaagt.)
"Vaak
heb ik mij daarom afgevraagd: Had ik dat boek niet moeten publiceren? Niet dat ik ooit getwijfeld
zou hebben of niet alles wat ik daarin schreef, wel waar zou zijn geweest. Het
was echter de vraag: Moet de waarheid wel gezegd worden, en bovendien zo
duidelijk? Moeten we ook de meest verschrikkelijke dwaling niet bedekken met de
mantel der liefde?
Maar
nu ik bij het schrijven van dit boek mij opnieuw inleefde in dit goddeloze
stelsel dat ik in 'Moeder ik klaag u aan'
terecht heb genoemd 'de meest geraffineerde uitvinding van de duivel', kan ik
niet anders zeggen: Hier sta ik, ik kan niet anders. Ik moet opnieuw aanklagen,
uit de grond van mijn hart waarvan Christus bezit heeft genomen ……Ik weet dat
ik op moet komen voor Zijn eer, Zijn naam, waaraan zoveel smaadheid wordt
aangedaan in het r.-k. stelsel." (pp. 196, 197)
En
over het betrekkelijk geringe succes van zijn polemische en getuigende aanpak
schreef hij:
"Jeremia
heeft ook geen succes gehad (Jeremia 1:16-19). Het volk heeft zich niet
bekeerd"
(p.
197)
In
zijn brochure "Onze houding
tegenover Rome" heeft ds. Hegger, enkele jaren voor zijn ommekeer,
uitdrukkelijk en uitgebreid de weg van confrontatie (de weg van de polemiek)
verdedigd. Zie: de eerste 17 bladzijden van de brochure waarin hij deze kwestie
bespreekt, de brochure staat op de site van IRS, de achtste brochure van bovenaf.
Hij
geeft vanuit de Bijbel vier argumenten waarom de weg van de polemiek de juiste
weg is. Lees zijn op de bijbel gebaseerde argumenten, klik hier.
Eén
van de argumenten die hij daar gebruikt is het voorbeeld van de apostelen. Hij
wijst erop dat de apostelen in de strijd tegen valse leer kozen voor
confrontatie, polemiek.
Dat
staat inderdaad in de Bijbel. Als de apostelen valse leer tegenkwamen dan kozen
ze voor de weg van confrontatie. In de tijd van de apostelen waren er onder
meer valse leraren die een dwaling verkondigden die als twee druppels water
lijkt op het rooms-katholieke valse evangelie. Ze worden wel de 'judaisten'
genoemd. Het waren mensen die zich christen noemden en die zich bevonden binnen
de kring van de gemeente. Zij erkenden Jezus als de Zoon van God en de Messias,
maar ze verdraaiden de weg tot behoud. Alleen geloof in Jezus was volgens hen
niet genoeg om behouden te worden. Er was meer nodig. Je moest ook besneden
worden en de wet van Mozes houden. Tegen deze zogenaamde 'christenen' is onder
meer de Galatenbrief geschreven.
Paulus
spreekt in de Galatenbrief over "binnengeslopen valse broeders" (2:4)
die het evangelie verdraaiden (1:7). Hij zegt dat hij voor hen geen ogenblik
gedwee uit de weg is gegaan. "Wij zijn voor hen geen ogenblik gedwee uit
de weg gegaan" (2:5) Toen de apostel Petrus zich door deze valse broeders
liet meeslepen en beïnvloeden heeft Paulus hem openlijk bestraft (2:11-14)
"Heb ik mij openlijk tegen hem verzet ….ten aanhoren van allen"
Hetzelfde
lezen we in Handelingen 15:1-2. Ook daar lezen we over heftig verzet (confrontatie)
van de kant van Paulus en Barnabas tegen deze zelfde groep valse leraren die
binnen de gemeenten opereerden. "En sommigen, uit Judea gekomen, leerden
de broeders: 'Indien gij u niet laat besnijden naar het gebruik van Mozes, kunt
gij niet behouden worden. Toen er van de kant van Paulus en Barnabas geen gering verzet en tegenspraak
tegen hen ontstond …" (Hand. 15:1-2). Zie de reactie van Paulus en
Barnabas op deze aantasting van het evangelie: verzet en tegenspraak. En dat niet gering, niet voorzichtig, niet matig, maar krachtig.
Ook
in de Fillippenzenbrief waarschuwt Paulus zijn lezers tegen deze groep valse
broeders met hun valse evangelie. Hij schrijft over hen: "Let op de
honden, let op de slechte arbeiders, let op de versnijdenis" (Filippenzen 3:2) Paulus is terecht boos en
verontwaardigd over de activiteiten van deze valse leraren. Het behoud van de
mensen stond immers op het spel. Zij verkondigden een vals evangelie van behoud
door sacramenten (besnijdenis) en behoud door werken (onderhouding van de wet
van Mozes) en daarnaast natuurlijk ook wel het geloof in Jezus als de Messias
en de enige middelaar tussen God en mensen. Ze vermengenden wet en genade. Door dit valse en verdraaide evangelie deden ze de mensen een
blinddoek op en joegen ze hen naar de eeuwige dood. Vandaar de felheid
van Paulus. Vandaar dat hij hen zelfs 'honden' noemt.
Het
is tragisch dat ds. Hegger denkt het nu veel beter te
weten dan de apostel Paulus. Als hij in de situatie van Paulus was geweest zou
hij deze dwaalleraren veel anders hebben benaderd. Hij zou niet net als Paulus
de weg van de polemiek zijn opgegaan. Hij zou de nadruk hebben gelegd op alles
waarin hij met hen overeenstemde. Ook zij geloofden immers dat Jezus de Zoon
van God is. Hij zou een gesprek met hen zijn aangegaan. Hij zou hen
vriendelijke vragen hebben gesteld. Hij zou het heel wat 'geestelijker' hebben
aangepakt dan Paulus.
Op
pagina 12 van de hierboven genoemde brochure "Onze houding tegenover Rome" schrijft Hegger het volgende over
evangelische en reformatorische christenen die de weg van de polemiek tegenover
het rooms-katholicisme afwijzen:
"Willen
deze 'lieve' broeders en zusters dan bijbelser zijn
dan de Bijbel, christelijker dan Christus, apostolischer dan de apostelen,
kortom; liefdevoller dan God, die Van Zichzelf heeft gezegd dat Hij liefde is
(1 Joh 4:8?) Laten deze salonprotestanten dan a.u.b. eerlijk zijn en erkennen
dat ze niet geloven in de onfeilbaarheid van de Bijbel.
De
Reformatie is ontstaan uit een heilig getuigenis voor het ware Evangelie en uit
een profetisch protest tegen de misvorming daarvan door de R.-K. Kerk Deze in- en
uitpratende protestanten zagen door hun geflirt met Rome de tak door, waarop ze
zitten"
Het
is ongelofelijk maar nog geen drie jaar nadat hij dit geschreven heeft doet hij
precies wat hij hier op bijbelse gronden veroordeelt.
Beste
mensen, pas op voor de onbijbelse en gevaarlijke oecumenische filosofie die
Hegger tegenwoordig verspreidt. Volg liever het voorbeeld van Paulus en niet
het voorbeeld van ds. Hegger.
8. Plotseling weer populair
en in het centrum van de belangstelling
Voordat
Hegger eind jaren negentig de postmoderne weg opging hoorde je niet al te veel
meer van hem. Maar nadat duidelijk werd dat zijn houding tegenover de
rooms-katholieke kerk veranderd was werd hij ineens weer populair in (neo)evangelische kring. Plotseling werd hij weer
ontdekt door b.v. de Evangelische Omroep. Grote interviews in de Visie en voor
radio en televisie (o.a. het programma Andries).
De
EO heeft een aantal jaren geleden het woord protestant uit de statuten
geschrapt. Voor een bespreking hiervan: klik hier. Ze wilden ruimte
maken voor rooms-katholieken als lid, als bestuurslid, als medewerker. Dit was
een duidelijk breuk met het verleden. Het woord protestant stond niet voor
niets in de statuten. En hier verscheen, als geroepen!, plotseling ds. Hegger.
De man die vroeger elke gelovige katholiek opriep om zijn valse kerk te
verlaten. De man die vroeger het stelsel van de rooms-katholieke kerk 'de meest
geraffineerde uitvinding die de duivel ooit had gedaan' noemde. De man die
stelde dat de rooms-katholieke kerk een vals evangelie van behoud door
sacramenten en werken leert. Bij deze man was nu plotseling het postmoderne en
oecumenische licht opgegaan. Ineens had hij ontdekt dat zelfs de paus nog een
geliefde broeder in Christus kan zijn. En hij had ontdekt dat de huidige Paus, als
je het goed bekijkt, hetzelfde evangelie gelooft en brengt als de reformatoren.
In triomfantelijke processie werd ex-priester, en dominee,
Hegger voor het voetlicht gehaald.
Hegger
vertelt tegenwoordig precies wat de postmoderne mens en de postmoderne christen
graag willen horen. Hij vertelt dat rooms-katholieken en protestanten ten
diepste één zijn. Je zult hem tegenwoordig niet meer horen zeggen dat de
rooms-katholieke kerk een vals evangelie brengt. Typerend is de naam van de
site van zijn huidige organisatie 'www.eenheid.org'.
Hij
heeft ingehaakt in de tijdgeest.
Vanaf
de tijd dat ik les van hem heb gehad over het rooms-katholicisme op de
bijbelschool in Brussel/Heverlee heb ik de carrière en de bediening van ds.
Hegger gevolgd. Voornamelijk door zijn boeken en zijn blad.
Wat
mij telkens weer opvalt is de emotionaliteit van broeder Hegger. Hij leeft, zo
lijkt het wel, voortdurend op de toppen van zijn emotie. Op zich is er niets
tegen emotie, zo heeft God ons gemaakt, maar die emotie moet niet met ons op de
loop gaan.
Eén
van de eerste dingen die de broeders uit de vrije baptistengemeente in
Middelburg me, na mijn bekering, leerden is dat we niet op ons gevoel moeten
leven. Als christen leven we door het geloof. Geloof in het woord van God. Het
lijkt er op dat broeder Hegger emotionaliteit geregeld verwart en vermengt met
geestelijk leven. We behagen God niet door onze emoties maar door ons vertrouwen
in Hem. "want zonder geloof is het onmogelijk om God welgevallig te
zijn" (Hebr. 11:6)
Emotionaliteit
maakt ons niet geestelijk. De sleutelwoorden voor het geestelijk leven zijn
geloof en gehoorzaamheid. (Voor een
bespreking van dit onderwerp, zie mijn studie "De Bijbel
over geloof, gevoel, ervaring en mystiek")
Hegger is altijd erg ervaringsgericht gebleven. Zoeken naar ervaringen en
sterk gegrepen en onder de indruk van zijn eigen ervaringen en belevingen. In
dit beeld past ook wel dat hij op een bepaald moment de charismatische weg is
opgegaan.
Mystiek
maakt altijd selfcentered, op jezelf gericht. Dat zie je ook bij Hegger. Zijn
zelfgerichtheid moet ook sterk bevorderd zijn door het feit dat hij 47 jaar aan
zelfontleding heeft gedaan. Dit vertelt hij in één van zijn boeken. ("Oog in oog met
jezelf: de geschiedenis van 47 jaar zelfontleding, H.J. Hegger, 1990). Met een literaire term kun je
de meeste van zijn boeken wel als egodocumenten beschouwen. Bijna altijd komen
we de existentiële belevingen van ds. Hegger tegen.
Onthullend
is b.v. wat hij vertelt over leiding doormiddel van dromen. In het boek
"Het zwaard over de Herder" vertelt hij hoe God hem via een droom
duidelijk maakte dat hij dit polemische boek moest schrijven (p. 5, 6,8,
207,208). Hij twijfelde of hij er wel een polemisch boek van moest maken. Ik
citeer: "De vorm van dit boek is ontstaan uit een droom, maar de kerninhoud
is gegroeid uit jarenlang bezig zijn met de Schrift. Oorspronkelijk had ik er
een andere vorm voor bedacht. Ik had uitsluitend positief willen zijn …..De
droom, die ik had in een hotel in Lissabon, stuurde mij echter in de andere
richting …. " (Zwaard over de herder,
pp. 211,212)
Hij
claimt hier dat hij niet alleen op de instructie van de bijbel is afgegaan bij
het schrijven van het polemische boek, maar dat hij ook door de Geest in een
droom geleid is om er een polemisch boek van te maken. Jaren later, in een
ander boek "Gemeente van mijn dromen"
(Medema, 2000) droomt hij over een
gemeente waar alle polemiek is gestopt en waar protestant en katholiek één
zijn.
En
uiteraard is deze laatste droom, in zijn beleving ook weer van de Heilige
Geest, al spreekt deze droom de vorige tegen. De Heilige Geest is blijkbaar,
als we de dromen van ds. Hegger moeten geloven, van gedachten veranderd.
Vroeger was de Heilige Geest voor polemiek, nu is Hij voor de oecumene van het
hart tussen protestanten en katholieken. De Heilige Geest gaat blijkbaar ook
met de tijd mee. De Heilige Geest is, als we Hegger
moeten geloven, van modern postmodern geworden.
Mw.
Peters legt in haar brochure "Mystiek voert terug naar Rome" de
vinger op Hegger's zwakke plek. Zij wijst hem er op dat hij zich ook van de
rooms-katholieke mystiek moet bekeren.
Mw.
Peters vertelt hoe zij in een strikt orthodox rooms-katholiek milieu is opgegroeid,
net als ds. Hegger. Haar moeder was een mysticus en kreeg visioenen. Op latere
leeftijd is mw. Peters tot geloof gekomen. Zij vertelt dat zij ontdekte dat zij
zich niet alleen van de rooms-katholieke leer, maar ook van de rooms-katholieke
mystiek moest afkeren. En dat laatste, zo zegt zij in haar open brief tegen ds.
Hegger, hebt u nooit gedaan.
(Voor
de tekst van de brochure, in de vorm van een open brief naar ds. Hegger, klik hier)
Uit
zijn boeken blijkt b.v. dat Hegger er vanuit gaat dat
rooms-katholieke mystici zoals Theresia van Avilla, Johannes van het Kruis en
Theresia van Lisieux echte gelovigen waren.(Eén in de levende Christus pp. 57,58). Ook al kun je in hun
geschriften niets terugvinden van het ware evangelie. Hij herkent zich in hun
belevingen, dus zo redeneert hij, moeten het medegelovigen zijn geweest. Alsof
boze geesten ook geen mooie ervaringen kunnen geven. Mw. Peters vertelt hoe ze
op drie verschillende dwaalwegen toch mooie ervaringen van "god"
kreeg. Eerst in haar orthodox katholieke tijd, daarna toen ze zich bezig hield
met yoga, en vervolgens toen een evangelische leraar haar, na haar bekering,
leerde om Jezus te visualiseren. Zulke ervaringen zeggen daarom op zich
niets. Zo ben ik in het pastoraat een vrouw tegengekomen die via yoga en
meditatie een geleidegeest had gekregen. Die geest gaf haar de eerste tijd ook
prachtige ervaringen.
Van
een aantal rooms-katholieke zogenaamde 'heiligen', waaronder Theresia van Avilla, wordt vermeld dat zij tijdens een periode van
extase boven de grond werden verheven. Een verschijnsel dat in de
parapsychologie levitatie wordt genoemd en ook in occulte kringen bekend is.
Teresia vertelt zelf in één van haar geschriften van een ervaring van
vervoering (van een ervaring van extase) die haar lichaam van de grond omhoog
dwong, hoe hard zij daartegen ook streed. Er is ook het getuigenis van een
bisschop (Ypes) die zag haar in extase worstelen om niet opgeheven te worden,
waarbij zij een ijzeren rooster omklemde. Er bestaat ook een onder ede
vastgelegd ooggetuigenverslag door zuster Anna van de Incarnatie. Zij had
gezien hoe Theresia een half uur lang een halve meter van de grond was
opgetild. (Encyclopedie
van de mystiek en de mysterie godsdiensten, John Ferguson, p. 157) Moeten we
veronderstellen dat de Heilige Geest, iemand, en dat nog wel tegen haar eigen
wil in, een half uur lang een halve meter in de lucht laat zweven. Dat heeft
meer weg van de bovennatuurlijke zaken waarmee Indische yogi's hun volgelingen
verbijsteren.
10. Nog steeds bittere
polemiek
Ds.
Hegger beweert dat hij de weg van bittere polemiek heeft verlaten, maar dat is
niet waar. Hij polemiseert nog steeds, alleen nu tegenover anderen. Hij
polemiseert niet meer tegen rooms-katholieken maar tegen christelijke
'fundamentalisten', lees traditionele evangelicals, die bezwaar maken tegen
zijn paradigmawisseling. Die hem op bijbelse gronden niet kunnen volgen in zijn
oecumenische weg en die bezwaar tegen zijn nieuwe standpunten maken.
Het
begint al in de inleiding van het boek waarin hij zijn koerswijziging 'van
bittere polemiek naar vriendelijk vragen stellen'
aankondigt. Hij gebruikt het beeld van 'bommengooiers' voor hen die op grond
van de Schrift en in naam van de waarheid bezwaar maken tegen zijn
koersverandering. Dus als je bezwaar durft te maken dan ben je volgens hem te
vergelijken met iemand die een bom naar andere mensen gooit. (Eén in de levende Christus, p. 10)
Hegger
heeft tegenwoordig veel geduld met zijn katholieke broeders, maar dat geduld
heeft hij niet met zijn vroegere medestanders.
Het
is zeer ernstig wat hij doet.
Hij
noemt de huidige Paus een geliefde broeder, terwijl deze een valse leraar is.
Hij geeft in feite daarmee een valse leraar de broederhand. Johannes, de
apostel van de liefde!, schrijft hier het volgende over: "Indien iemand
tot u komt en deze leer niet brengt, ontvangt hem niet in uw huis en zegt niet:
'Weest gegroet; want die tot hem zegt: Wees gegroet, die heeft gemeenschap aan
zijn boze werken" (2 Johannes 10:11)
Deze
tekst past Hegger in zijn boek "Het
zwaard over de herder" (p. 213) toe op protestanten die de Paus op
zijn reizen verwelkomen. De tekst is nu ook van toepassing op hem. In Johannes
gaat het wel om valse leraren die een verkeerde leer omtrent
de persoon van Christus uitdroegen, maar het verdraaien van de weg tot behoud
is even ernstig (Galaten 1:6-9.)
Hegger wist het principiële onderscheid uit tussen protestant en katholiek.
Door dat te doen verbindt hij de argeloze protestanten met valse leraren, met
een vals evangelie en met een valse kerk. De rooms-katholieke kerk is zeer
bekwaam in het uitdragen van haar valse leringen. Volgens de bijbel werkt valse
leer als zuurdesem. (Zie de bijbelstudie over de bijbelse opdracht tot
afscheiding, klik
hier). Hegger bevordert het binnendringen van
roomse dwalingen op het protestantse en evangelische erf.
Hij
is nu in feite verworden tot een wegbereider van de valse oecumene. Een
wegbereider van de
valse eenheidskerk waar de profetie over de eindtijd over spreekt.
Eén
van de grootste trends op dit moment, binnen de evangelische wereld, is de
opkomst van het contemplatieve christendom. Met de rooms-katholieke mystici als
voornaamste inspiratiebron leert men de christenen allerlei mystieke technieken
aan. Bijvoorbeeld de techniek van het contemplatief
gebed, ook wel repetitief gebed of ademgebed genoemd. Via deze technieken zoekt
men een godservaring.
Voor
uitleg over het contemplatieve christendom, klik hier.
Zie ook nieuwsbulletin
nr. 10 dat speciaal aan deze beweging is gewijd. Hegger
speelt door zijn positieve benadering van de rooms-katholieke mystici deze
beweging in de kaart.
.
"Wee hun die het kwade goed noemen … die duisternis voorstellen als licht
.. die bitter doen doorgaan voor zoet" (Jesaja
4:20) Een valse leraar een broeder in Christus noemen is niet anders dan het
kwade goed noemen. Rooms-katholieke mystici erkennen als levende christenen is
niet anders dan duisternis voorstellen als licht.
12. Waarom moet dit gezegd
worden?
Ik
heb tot mijn grote schrik ontdekt dat Hegger grote invloed heeft in bevindelijk
reformatorische kringen. Dat komt omdat hij zich de laatste jaren in sommige
van zijn boeken verzet tegen te grote lijdzaamheid. Dit wordt door een
behoorlijke groep (vooral jongeren) binnen deze kringen positief ontvangen. Het
grote gevaar is helaas dat deze christenen vervolgens naast dit ene ook zijn hele oecumenische filosofie en zijn openheid voor mystiek
overnemen. Vandaar dat deze ernstige waarschuwing gegeven moet worden.