De eigenlijke start van de huidige beweging voor contemplatief gebed

 

Dit is wat de leiders uit de beweging er zelf over zeggen.

 

Een vertaald citaat:

Het spoor van de huidige praktijk van centrerend of contemplatief gebed kan teruggevolgd worden tot de St. Joseph Abbey (De Abdij van sint Jozef) in het plaatsje Spencer in de staat Massechuset, in de Verenigende Staten. De tijd is het midden van de jaren zeventig van de vorige eeuw.

Het begon met drie monniken: Thomas Keating, William Meninger en Basil Pennington. Hun werk in het bedenken en uitdragen van contemplatief gebed was een reactie op de oproep die was gedaan op het Tweede Vaticaans Concilie. Daar was de katholieken opgeroepen om meer kennis te krijgen van andere godsdiensten, door middel van een dialoog met gelovigen van deze godsdienstige tradities. En om tegelijk daarmee de weg van contemplatief gebed te laten herleven. Met als bedoeling het helpen van katholieken om hen zulke ervaringen in hun eigen geloofstraditie te laten beleven. Dit speciaal met het oog op degenen die de kerk hadden verlaten om hun heil in Oosters godsdiensten te zoeken.

De ‘vaders’ Keating, Meninger en Penninton begonnen met volharding aan een intensieve dialoog met leiders uit andere wereldgodsdiensten. Ze zochten contact met leiders van andere religies die in de buurt van hun Abdij woonden. Ze nodigden oecumenisch gerichte katholieke theologen uit en een oosterse zen meester, Joshu Roshi Sasaki. Deze laatste hield retraites die wel een week duurden met de monniken. In die week leerde hij hen de theorie en de praktijk van zen meditatie. Hij deed zen oefeningen met hen. Ook werd de voormalig rooms-katholieke kloosterling (Trappist) Paul Marechal uitgenodigd. Deze leerde de monniken transcendente meditatie.

Het contact tussen de christelijke monniken van de St. Joseph Abbey en de beoefenaars van oosterse meditatie hielp om de praktijk van christelijke meditatie uit te filteren tot een vorm die gemakkelijk kan worden beoefend door een brede groep van gelovigen. Gelovigen die niet in een klooster verblijven, zoals priesters, nonnen, broeders en leken.

Thomas Keating was er persoonlijk teleurgesteld over dat zo veel katholieken de kerk hadden verlaten omdat ze niet wisten dat de kerk ook meditatie praktijken kent die de innerlijke vrede en de geestelijke eenheid bewerken die ze zochten bewerken.

 

Op een bijeenkomst van de kloosterlingen, in het midden van de jaren zeventig, legde Keating de volgende vraag voor aan de andere monniken. Het was de vraag die de aanzet gaf tot de huidige beweging van contemplatief of centrerend gebed. “Kunnen wij de christelijke traditie in een vorm gieten die haar toegankelijk maakt voor mensen die vandaag in een actieve bediening staan en voor jonge mensen die zijn onderwezen in een oosterse techniek en die we wellicht kunnen inspireren om terug te keren naar hun christelijke wortels, als we hen duidelijk kunnen maken dat er ook in de christelijke traditie iets dergelijks bestaat.

 

Hieronder staat het originele Engelstalige citaat:

The current practice of centering prayer can be traced to the mid-1970’s, St. Joseph Abbey in Spencer, Mass., and three monks, Abbot Thomas Keating, William Meninger and Basil Pennington. Their work was a response to the exhortations of the Second Vatican Council to become more knowledgeable about other religious faiths through dialogue with believers from these traditions and to revitalize the path of contemplative prayer in order to help Catholics, especially those who had left the church, to find such experiences in their own faith tradition.

Fathers Keating, Meninger and Pennington entered into intense, sustained dialogue with leaders from other traditions who lived near the abbey. They invited to the abbey ecumenically oriented Catholic theologians, an Eastern Zen master, Joshu Roshi Sasaki, who offered weeklong retreats on Buddhist meditation, and a former Trappist, Paul Marechal, who taught transcendental meditation. The interaction between these Christian monks and practitioners of Eastern meditation helped distill the practice of Christian contemplative prayer into a form that could be easily practiced by a diverse array of "non-monastic" believers: priests, nuns, brothers and lay men and women.

Thomas Keating was personally disappointed that so many Catholics had left the church because they had no idea it offered meditation practices that could cultivate the inner peace and spiritual union they desired. At a monastery gathering in the mid-1970’s, Keating posed a question to his fellow monks that provided the impetus to the centering prayer movement: "Could we put the Christian tradition into a form that would be accessible to people in the active ministry today and to young people who have been instructed in an Eastern technique and might be inspired to return to their Christian roots if they knew there was something similar in the Christian tradition?"

Bron: http://www.cuc.claremont.edu/interfth/Centering%5Ccentering_prayer.htm

Zie ook mijn onderzoeksnotitie http://www.internetbijbelschool.nl/htmldoc/oorsprongcon2.htm