EO: Hoelang
nog evangelisch?
Door Johan Frinsel
Bron: De Oogst, September 2002
De
Evangelische Omroep zal het onderwerp homoseksualiteit niet meer uit de weg
gaan, vertelde Ad de Boer. Geschokt heeft menigeen de stellingen gelezen die
hij poneerde. Uit zijn woorden is moeilijk iets anders op te maken dan dat de
EO het in de jaren zeventig verkeerd zou hebben aangepakt. Nu mag de buitenwacht dan vernemen dat sinds een jaar geleidelijk een
nieuwe gedragslijn is ontwikkeld. In werkelijkheid heeft de EO veel eerder de
oude koers al verlaten. Velen hebben dat gesignaleerd, maar waarschuwingen en
protesten hebben niet
mogen baten.
Nu
dan de aankondiging achteraf van de nieuwe gedragslijn ten aanzien van
homoseksualiteit.
Moest
dat een verrassing blijven voor de EO Jongerendag 2002, waar dit jaar voor het
eerst in
de geschiedenis van de EO een stand stond
opgesteld van ‘ContrariO’, een vrijgemaakt gereformeerde werkgroep van homo’s
en lesbiennes die homoseksuele relaties niet bij voorbaat afwijst?
Eens
werd ik door een dergelijke groep met voetgestamp en afkeurend geschreeuw
onderbroken toen ik ergens een lezing hield en tijdens de discussie uit de
Bijbel citeerde hoe God over homoseksuele praktijken spreekt.
Wat bezielt de EO?
Nog
steeds zijn er christenen die er niet van gediend zijn dat aan hun kinderen
bepaalde seksuele praktijken als acceptabel worden voorgesteld. Zou het alleen
daarom al niet gepast zijn geweest om van te voren de nieuwe gedragslijn openbaar
te maken, zodat ouders zich konden bezinnen op deelname van hun kinderen aan de
Jongerendag?
Alle
ontkenningen ten spijt is het duidelijk dat de EO niet meer op de koers ligt
die de stichters voor ogen hebben gehad. In plaats van een spreekbuis te zijn
waardoor uitsluitend de boodschap klinkt die wij aan de wereld verschuldigd zijn,
wordt het in toenemende mate een platform waar allerlei meningen - soms zelfs
de wereld en het ongeloof - het woord mogen voeren.
En
wat zijn de ervaringen van EO-vrienden die alarm blazen? Klachten worden niet
serieus genomen en afgedaan met vriendelijke briefjes. Dat doet denken aan wat
we met de NCRV beleefden in de jaren zestig en waaraan de EO zijn ontstaan te
danken had.
Verandering van richting
Er
wordt door de leiding van de EO met vuur gespeeld. Nee, niet dat men het
verontruste deel
van de achterban zou hoeven vrezen. Maar de EO bestaat
om een roeping te vervullen die vanwege het huidige beleid steeds meer in de
verdrukking raakt. Dat is een ontwikkeling waarmee zij zich tenslotte
overbodig dreigt te maken. ‘Dicht bij de mensen en dicht bij God’, mag nooit
betekenen 'vriendschap met de wereld'. We weten immers waar dat op uitloopt.
Ad
de Boer zal zijn verklaringen niet op persoonlijke titel hebben kunnen
lanceren. Bestuur en directie zullen toch samen tot dit besluit zijn gekomen.
We mogen aannemen dat ze de ernstige tweedeling die dit binnen het bedrijf tot gevolg
kan hebben, daarbij hebben ingecalculeerd. Lang niet álle medewerkers zullen de
mening delen dat het in de jaren zeventig zo verkeerd ging en bereid zijn de
nieuwe gedragslijn te accepteren.
De
EO had in die pionierstijd een heldere bijbelse visie
ten aanzien van homoseksualiteit. En niet minder duidelijk was haar standpunt
dat de homofiel als ieder ander mens in de liefde van
Christus
tegemoet moest worden getreden.
Gewetensnood
Binnen
de EO zal deze koers velen ongetwijfeld in gewetensnood brengen. Hoe zal bijvoorbeeld
de nazorgafdeling hiermee om moeten gaan? In een reactie in het ND leek
ContrariO erop te rekenen dat er door de EO-nazorg ook naar hen verwezen zou
gaan worden. Tot nu toe werd uitsluitend verwezen naar bijbelgetrouwe
hulpverlening.
Wat
doet de EO ons aan? Een huis dat tegen zichzelf verdeeld is, kan niet blijven
bestaan. Het is het één of het ander en we zien nu naar welke richting de
gedachten gaan van degenen die het voor het zeggen hebben.
‘ContrariO’
was er niet stiekem doorgeslipt, maar uitgenodigd. Met artikelen in Eva en
Visie wordt een klimaat geschapen dat helemaal in het
postmoderne denken past. De behoudende artikelen die er tegenover staan, zijn
uitstekend geschikt om critici de wind uit de zeilen te nemen.
Geweld tegen homo’s?
In
Visie stelde Ad de Boer zich enige tijd geleden de vraag hoe Jezus gereageerd
zou hebben op het toenemend geweld tegen homo’s in het
algemeen.
Ik
denk dat de Heiland dat met dezelfde verontwaardiging zou afkeuren als de
tegennatuurlijke seksualiteit die zij bedrijven. Overigens kan ik
mij geen wedergeboren mens voorstellen die homo’s
kwaad zou doen omdat zij homo’s zijn. Ik heb dat nog nooit beleefd. Wél
andersom. De
jaren door zijn wij voor ‘homohaters’ uitgemaakt en
werden we overvallen, bedreigd en met verfbommen bekogeld, omdat wij mensen
hielpen
die niet naar hun homoseksuele gerichtheid wilden
leven.
Eenrichtingsverkeer
Het
is een misverstand om te menen dat homoseksualiteit nu beter bespreekbaar zou
zijn dan dertig jaar geleden. Tenzij men bereid is mee te
huilen met de wolven in het bos, is daar geen denken
aan. Die bespreekbaarheid kent slechts één richting. Als je naar voren brengt
wat God
erover zegt, krijg je de volle laag. Vroeger alleen vanuit
de homobeweging, tegenwoordig heb je tevens het grootste deel van de kerk
tegen. Daar
dreigt nu nog eens de EO bij te komen.
Is
de nieuwe koers niet de zoveelste capitulatie voor de druk van de homolobby? De
beweging maakt er geen geheim van wat haar uiteindelijk
doel is: totale acceptatie in alle geledingen van de
maatschappij, zonder ruimte voor afwijkende meningen.
De
ervaring leert dat wanneer christenen in gezin, familie, of kennissenkring met
homoseksualiteit geconfronteerd worden, velen de neiging
hebben om hun visie aan te passen en Gods Woord te
laten voor wat het is. De mens wordt maatstaf.
Mens als maatstaf
Ad
de Boer zegt dat de homoseksuele mens er zijn mag. Bedoelt hij daarmee dat
homoseksualiteit moet kunnen ‘als het niet anders kan’? Op
grond van wat we met de EO beleven is er alle reden
om zulke vragen te stellen. En wanneer hij zegt dat “de werkelijkheid is dat er
heel veel
homo’s zijn die dat tot in het diepst van hun wezen
zijn en dat altijd zullen blijven”, en daar gebiedende wijs aan toevoegt: “Daar
moet je als
niet-homo je mond over houden”, dan moet je wel
even slikken! Zou de Allerhoogste dan een domheid hebben begaan en de mensheid
hebben opgezadeld met een probleem, door seksuele omgang van mannen met mannen
en vrouwen met vrouwen als een gruwelijke zonde te verbieden?
De keuze
Natuurlijk
mag de homo er zijn. En als hij er voor kiest om zo te leven, dan is dat voor
zijn verantwoording. Zo mag de pedofiel er toch óók zijn?
Of
kan díe er soms wél wat aan doen dat hij zo geaard is? En de doodgewone
zondaar, die dat ook is ‘tot in het diepst van zijn wezen’? Wij mogen er als
mens állemaal zijn, maar met de nadrukkelijke waarschuwing van onze Schepper,
dat als wij verkiezen in de zonde te blijven, wij het leven niet zullen zien in
der eeuwigheid.
De
absolute waarheid is God in Jezus Christus, Die onze zonde op Zich nam en ons
met Zich verzoende. Het is díe boodschap waar de mens, die niet erkennen wil
dat hij zondaar ís, zich dodelijk aan ergert. Aan mensen die van God niet
willen weten, valt dat niet uit te leggen en dat zal altijd zo blijven.
Maar
daarmee vervalt de opdracht tot getuigen niet.
Wie
ten aanzien van homoseksualiteit eenvoudig God naspreekt, wordt per definitie
als homohater gedoodverfd. Dat was één van de redenen waarom je in de zeventiger jaren wel goed moest weten wat je deed als je een
EO-sticker op je auto plakte.
Het
is niet met een druppel, maar met een enorme plons dat de EO de emmer nu doet
overlopen. Het enige wat ons nog rest is het maar eens
hardop te zeggen. Bidden voor de EO zullen we
overigens niet nalaten, al was het alleen voor de medewerkers die deze
ontwikkelingen niet kunnen volgen. Zij zullen behoorlijk in de verdrukking
komen als dit zo door blijft gaan.
•
J.J.Frinsel sr.
Dhr. J.J. Frinsel was jarenlang tweede voorzitter van het EO bestuur,
tot hij zich in 1998 uit protest terugtrok wegens de veranderende koers.
moet allemaal
kunnen. Waar zal het bij de EO stoppen? Zal het stoppen?