Een persoonlijk getuigenis van
een genezingskruistocht
Het volgende is
“Reason
door Alfred H. Pohl, een voormalig leider in de Pinksterbeweging
Alle
Schriftaanhalingen komen uit de Statenvertaling 1977. Vertaling door M.V.
Onnodig te zeggen dat ik opgroeide in een omgeving waar goddelijke genezing een
vooraanstaande leer en praktijk was. Genezingscampagnes waren erg populair en
trokken grote massa’s aan van heinde en verre. De campagnes leidden vaak tot
grote onkosten voor de zieken omdat zij speciale zorgen en transport nodig
hadden.
Eveneens leidden ze bij meesten tot teleurstelling.
Hun verwachtingen waren zo hoog gesteld om enkel de bodem ingeslagen te worden
nadat alle opwinding over was. Sommigen bleken een tijdelijke bevrijding van
pijn te ervaren, maar al te veel mensen zouden ontdekken dat er geen blijvende
verbetering was. En tegen die tijd zou de genezer te ver weg zijn om tekst en
uitleg te verschaffen. De zieke werd er dan toe gedreven zichzelf te
beschuldigen van gebrek aan geloof, of in sommige gevallen zijn geloof
overboord te gooien.
Deze gang van zaken bij de behandeling
van zieken is een zeer ernstige zaak, en er moeten, in het licht van de
Schrift, grote vraagtekens bij worden
gezet.
Veel blaam is er gekomen over de zaak
van Christus, door de activiteiten van sommige gewetenloze mensen die beweren
dat zij profeten zijn, wonderwerkers of dat zij gaven van genezing hebben.
Hiervoor waarschuwt Petrus ons:
“En er zijn
ook valse profeten onder het volk geweest, gelijk ook onder u valse leraars
zijn zullen, die verderfelijke ketterijen bedektelijk invoeren zullen, ook de
Heere, Die hen gekocht heeft, verloochenende, [en] een haastig verderf over
zichzelf brengende; En velen zullen hun verderfenissen navolgen, door welke de
weg der waarheid zal gelasterd worden. En zij zullen door gierigheid, met
gemaakte woorden, koopwaar van u maken; over welke het oordeel sedert lang niet
ledig is, en hun verderf sluimert niet” (2 Petrus 2:1-3).
Hoe stuitend is dit! Door zich te vermommen als
mensen die kunnen helpen, maar die in werkelijkheid gedreven worden door
hebzucht, zijn zij erop uit de mensen te exploiteren die de minste middelen
hebben om hen te betalen.
Hier wil ik toch even duidelijk maken dat ik wel
geloof in goddelijke genezing. Ik heb de Heer zieken zien genezen in antwoord
op gebed, niet in een spektakelomgeving of tijdens speciale genezingscampagnes,
maar volgens de eenvoudige Bijbelse procedure van Jak 5:14-16. Ook wil ik niet
mis begrepen worden, alsof ik tegen het gebed voor de zieken zou zijn, verre
van dat, maar ik geloof werkelijk dat wij aandacht moeten schenken aan de
duidelijke waarschuwingen in de Schrift over het valse, het bedrieglijke dat
komt in de naam van Christus maar dat niet uit Hem is: Matt 7:21-23.
Voordat we aangaande dit onderwerp de Schrift
onderzoeken, wil ik u vertellen over een genezingscampagne die ik bijwoonde,
waarin de Heer me de ogen opende voor de bedrieglijke praktijken die daar
uitgeoefend werden. Ik ging naar deze campagne met een vast geloof in de
echtheid van de genezer en zijn gaven om te genezen. Ik deed alles wat ik kon
om hem te helpen. Ik stond honderd procent achter hem en moedigde zieke
vrienden aan om lange afstanden af te leggen om genezen te worden.
In die tijd, ik geloof dat het in 1947 was,
behoorde ik tot het lerarenkorps van de bijbelschool van ons kerkgenootschap in
Saskatoon, Sask (Canada). De genezingsbijeenkomsten werden in de kerkzaal gehouden
die zich naast de slaapvertrekken en de kantoren van de bijbelschool bevond. Het
was mijn verantwoordelijkheid om de zwaar zieken, zoals mensen op een brancard,
in de verschillende slaapkamers onder te brengen.
De ‘genezer’ in deze campagne was William Branham uit de Verenigde Staten
die door onze kerkleiding was uitgenodigd in enkele van onze grotere
stadskerken. De diensten werden goed bijgewoond, door mensen die grote
afstanden aflegden, en velen kwamen uit andere provincies.
Toen Mr. Branham zijn samenkomst in de kerkzaal
had beëindigd, nam ik hem mee voor een bezoek van kamer tot kamer in de
slaapvertrekken van de bijbelschool, zodat hij kon bidden voor hen die niet in
staat waren om de openbare samenkomsten bij te wonen of in de ziekenrijen te
staan. Dit gaf me een uitstekende gelegenheid om nauw met hem samen te werken
en te observeren wat er gebeurde.
Ik wil herhalen dat ik in die tijd helemaal
achter Mr. Branham stond en dat ik ernstig met hem meebad voor de genezing van
deze ernstig lijdende mensen. In die tijd, toen hij de zieken, de éne na de
andere, de verzekering gaf dat zij genezen waren, verheugde ik me en prees de
Heer samen met hen.
Een gangbare praktijk van Mr. Branham was dat hij
de hand nam van een zieke, en dan zoiets zei als dit: “De vibraties in uw hand
zeggen me dat u kanker hebt. Maar ik zal voor u bidden dat de Heer u zal
genezen”. Nadat hij dan gebeden had, zou hij zoiets als het volgende zeggen:
“De vibraties zijn weg, de kanker is dood. U bent genezen! Maar u zal nu
ongeveer drie dagen erg ziek zijn, totdat uw lichaam het dode door
kankeraangetaste weefsel afstoot. Maar maak u geen zorgen, u bent genezen.
Vertrouw gewoon op de Heer”. Met soortgelijke woorden gaf hij deze lijdende de
mensen de verzekering geven dat zij zouden herstellen. Dit bracht natuurlijk
hoop en vrede voor deze zielen, waarna velen als reactie daarop een grote financiële
gift gaven, dikwijls ver boven hun middelen. Af en toe gaf ik grote sommen geld
door aan Mr. Branham, wat ik altijd graag deed, want ook ik geloofde hem.
Het bovenstaan zal u slechts een beperkte indruk geven
van wat er dag na dag plaatsvond gedurende de hele campagne, maar u zal zich de
vreugde kunnen die veroorzaakt werd door de verklaringen van Branhanm bij de
mensen die door hem genezen werden verklaard. En de hoop die werd gegeven aan
vele mensen die hopeloos waren in hun pijn en lijden.
Ik zou willen dat ik kon doorgaan met te
vertellen dat al deze mensen, of tenminste een groot aantal van hen, verder
herstelden. Maar dat kan ik niet. De tijd ging voorbij en de campagne eindigde.
Mr. Branham en zijn gezelschap waren weg. Toen begonnen we de resultaten te
zien, beproefd door de tijd. Het was een moeilijke tijd voor ons, en vooral
voor mij. Want al degenen die ik persoonlijk had zien ‘genezen’ worden en die ‘genezen’
waren verklaard, stierven. Ons geloof werd ernstig op de proef gesteld. En de
verwanten van de overledenen stelden de vraag: “Waarom?” En wat kon ik hen dan
zeggen?
Ik moest mezelf ook verschillende vragen stellen:
Als deze mensen werkelijk genezen waren, waarom stierven ze dan? Faalde hun
geloof? Waarom faalden dan zovélen in hun geloof en verloren ze hun genezing?
Hoe valt dit te rijmen met de genezingen die opgetekend staan in de Schrift?
Was het toen ook zo dat mensen die genezen werden door Christus en de apostelen,
hun genezing konden kwijtraken? Vielen die ook terug in ziekte wanneer hun
geloof faalde? Of, zou het kunnen zijn dat deze Branham-genezingen slechts
namaak en helemaal niet echt waren? En, het ergst van al: was het mogelijk dat
wij allen het slachtoffer waren geworden van misleiding?
Al deze vragen werden geleidelijk aan beantwoord
in de dagen en weken die op de campagne volgden. De tijd en de ruimte ontbreken
me hier om de verschillende betrokken voorvallen precies uit te werken, maar ik
wil eenvoudig wijzen op de belangrijkste dingen.
In de eerste weken na de campagne ontvingen wij
het ene bericht na het andere van mensen waarbij de genezing geen stand had
gehouden. Ofwel waren ze teruggevallen tot hun vorige toestand, of ze waren
gestorven. Het was werkelijk beroerd! Sommige bemoeizieke journalisten hadden
de dingen onderzocht. Hun verslagen beschadigden de reputatie van onze kerken
en de getuigen toen bleek dat meer en meer mensen, die verondersteld waren
genezen te zijn, helemaal niet beter waren geworden.
Op een dag, toen ik bezig was op het kantoor van
de bijbelschool, ontving ik een bezoeker. Toen hij binnenkwam herkende ik hem onmiddellijk
als de vader van één van onze studenten. Hij was lid van een zeer gerespecteerde
familie in onze kerkgemeenschap. Niet vele dagen hiervoor was hij zijn vrouw,
die kanker had, gevolgd naar Saskatoon. Hij had me op de luchthaven gebeld om
een ambulance en ik zorgde ervoor dat zij in één van de slaapkamers werd
ondergebracht.
Die ochtend toen Mr Branham zijn bediening in het
kerkzaal had beëindigd, leidde ik Branham naar haar kamer waar hij voor haar
bad en haar genezen verklaarde. Nodeloos te zeggen dat wij ons allen verheugden!
Met vreugde keerden zij terug met de ambulance en het vliegtuig naar hun huis
bij Regina (Canada).
Nu, enkele dagen later zat deze beste broeder
voor mij in ons kantoor, zijn hart klopte hevig en zijn geest was verward. Hij
was van
Vrienden, ik geloof dat dit de moeilijkste vraag
was die ik ooit heb moeten beantwoorden! Mijn hart ging naar deze goede broeder
uit. Ik voelde met hem mee. Maar hoe zou ik hem kunnen antwoorden? Moest ik hem
zeggen dat hij en zijn familie gefaald hadden in geloof? Ja, zijn familie had
een hoog aanzien in ons kerkgenootschap, juist vanwege hun geloof. Of, moest ik
hem vertellen dat Mr Branham misschien niet over de gaven van genezing beschikt
en dat wij allen misleid waren? Dit toegeven zou een ernstige weerslag hebben
op de reputatie en integriteit van de leiders van ons kerkgenootschap die Mr.
Branham naar Canada hadden gebracht om in onze gemeente te dienen.
Eigenlijk kan ik me nu niet meer precies
herinneren wat ik onze broeder zei, maar ik weet dat dit alles me ernstig aan
het denken zette. Ik begon ernstig de hele inhoud van onze leer en praktijk
over goddelijke genezing te betwijfelen. Ik ben er echter niet zeker van dat
veel anderen toen hetzelfde deden.
Iemand zou kunnen zeggen dat dit voorbeeld een
uitzondering was, maar was dat zo? Dan bestonden er veel te veel van deze
‘uitzonderingen’! Laat me een ander geval citeren:
Op een namiddag gedurende de genezingscampagne
kreeg ik een telefoon van een pinkstervoorganger uit Ontario. Hij meldde zich
aan met zijn door kanker zieke vrouw, samen met haar verzorgster. Zoals bij de anderen
gaf ik hen een plaats in een slaapkamer van de bijbelschool. In de tijd waarin
Branham genezing bediende werd voor haar gebeden en Mr. Branham verklaarde haar
genezen. Ook hier was er veel vreugde. Ik herinner me dat de pastor me een
forse check gaf om aan Mr. Branham te overhandigen, waarbij hij opmerkte dat
hij het zich niet kon veroorloven zo’n grote som te geven, maar dat Mr. Branham
het verdiende omdat zijn vrouw nu genezen was, en dat hij duizenden dollars had
gespendeerd aan dokters die haar niet konden helpen.
Verscheidene weken later bracht ik in mijn
funktie als de secretaris van de zending van ons kerkgenootschap een bezoek aan
onze kerken in Ontario. Toen ik in de buurt kwam van de stad van deze
voorganger, vroeg ik naar de gezondheid van zijn vrouw, en hoorde dat ook zij
gestorven was. Wat een klap moet dat niet geweest zijn voor hem! Maar dat was
nog niet alles. Mij werd gezegd dat hij een krachtige radiobediening had. Toen
hij was teruggekeerd van de genezingssamenkomsten te Saskatoon kondigde hij in
zijn radio-uitzending aan dat zijn vrouw wonderlijk genezen was. Echter,
slechts kort nadien moest hij zijn luisteraars bekend maken dat zijn vrouw was
gestorven. Dit had een zware klap aan zijn radiobediening gegeven, zo werd me
gezegd.
Vrienden, wat voor getuigenis is dit voor de
wereld? Er gaat iets verkeerd! Was het echt het geloof van de pastor dat
faalde? Gebeurde zoiets ook bij hen die genezen werden door de Heer Jezus
of Zijn apostelen? Waar staat dit dan geschreven?
Als christenen denken we soms dat we ‘liefdevol’ zijn als we deze dingen
negeren, maar is het ‘liefde’ die dit soort dingen te tolereren in onze kerken?
Is het liefde als je zieken nodeloos doet lijden, als je hen ontgoochelt en hen
tot grote financiele uitgaven aanzet? En belangrijker: is het bijbels
gerechtvaardigd om ons met het valse, met namaak in te laten? (Zie Titus 1:7-14).
Worden wij als kerkleiders
opgeroepen om de schapen te beschermen … of de wolven?
Dit falen in ons kerkgenootschap, en in de tongenbeweging
in het algemeen, de samenwerking met befaamde en populaire bedienaars had
gestopt moeten worden, wad voor mij de
belangrijkste redenen waaom ik de tongenbeweging heb verlaten.
Toch geloof ik dat de Heer vandaag nog geneest.
De methode daartoe staat in Jakobus 5:14-15, waar de zieke persoon de oudsten
van de gemeente moet roepen. Vandaag wordt dit omgekeerd: de ‘genezers’ roepen
de zieken op! Er worden gewoonlijk ook grote offergaven gebracht, waarvan heel
veel - zoniet alles - naar de genezer gaat.
Opnieuw wordt ik herinnerd aan Petrus’
waarschuwing in 2 Petrus 2:3, waar we lezen:
“En zij zullen door gierigheid, met gemaakte
woorden, koopwaar van u maken; over welke het oordeel sedert lang niet ledig is…”
En het is tragisch dat daardoor over de weg van de waarheid kwaad wordt gesproken (2 Petrus 2:2). Het maakt het Evangelie van Christus te schande.
Bovendien zouden wij de resultaten van de moderne genezingscampagnes moeten onderzoeken en ze vergelijken met deze van Christus en de apostelen. Welk percentage van de zieken wordt echt genezen? In het algemeen, overeenkomstig wat ik heb waargenomen, is de verbetering erg miniem. Ja er zijn er enkele. Er zijn zonder twijfel enkele psychologische genezingen, en er zijn er enkelen wier geloof zich helemaal uitstrekt tot de Heer Jezus en die worden genezen, dit ondanks de genezer. Maar dezen zijn klein in aantal. Word niet misleid door het aantal waarvan u denkt dat u ze zag genezen worden in een campagne. Dat alles kan erg misleidend zijn. Bevangen door de opwinding en de geest van de samenkomt, kunt u gemakkelijk misleid worden. Ik had het voorrecht om als ‘insider’ erbij te staan, en had mijn ogen open bij sommige van de genezingen. Ik zou, als de tijd het me toeliet, over verschillende gevallen kunnen spreken waarbij mensen in het publiek dachten dat zij een wonder zagen, terwijl dat helemaal niet waar was.
Belangrijker is dat het lage percentage van
degenen die vandaag genezen worden niet in de verte niet overeenkomt met het
Bijbelse verslag. Over Christus Zelf lezen we in Matt 8:16:
“En toen het laat
geworden was, hebben zij velen, van de duivel bezeten, tot Hem gebracht, en Hij
wierp de [boze] geesten uit met het woord, en Hij genas allen, die
kwalijk gesteld waren”.
Over de apostelen lezen we in Hand 5:16:
“En ook de menigte
uit de omliggende steden kwam gezamenlijk te Jeruzalem, brengende zieken, en
die door onreine geesten gekweld waren; welke allen genezen werden”.
In die tijd moest men niet vragen:
“Waar zijn degenen die echt genezen zijn?” Neen, want zij werden allen genezen!
Dat waren de echte gaven van genezing. Laat hen die beweren de echte gaven van
genezing te hebben vandaag hetzelfde bewijs leveren! Maar zij schieten ernstig
tekort.
Bovendien blijken sommigen van de moderne
genezers zich te ‘specialiseren’ in bepaalde soorten kwalen. Zij hoeden zich
voor de moeilijker gevallen zoals ernstige misvormingen. Maar de genezingen die
door Christus en de apostelen werden uitgevoerd waren niet beperkt tot bepaalde
kwalen. Van de Heer Jezus lezen wij dat Hij overal rondging, “genezende alle ziekte en alle kwaal
onder het volk” (Matt 9:35). En in Hand
5:16 lezen we dat “allen genezen werden”. Het is duidelijk dat toen elke
ziekte en kwaal door hen genezen werd.
Tenslotte moeten we eraan denken dat er de tekenen waren van een apostel, die als hun geloofsbrieven dienden, omdat zij geroepen waren voor het leggen van de fundamenten van de Kerk, waarmee Christus Zelf begonnen was (Ef 2:20). Dit is het waar Paulus naar verwijst in 2 Kor 12:12 wanneer hij zijn apostelschap verdedigd voor de kerk te Korinthe. We lezen:
“De merktekenen van een apostel zijn onder u betoond in alle lijdzaamheid, met tekenen, en wonderen, en krachten”
Mijn vraag is deze: Indien iemand los van de
apostelen of zij die door hen gemachtigd waren, zulke verbazingwekkende
genezingen en wonderen kon doen, wat zijn dan de tekenen van een apostel? We
moeten daarom concluderen dat deze speciale gaven van genezing en wonderen
gegeven waren aan de apostelen als hun geloofsbrieven terwijl zij werkten aan
de fundering van de Kerk, en toen dat werk gedaan was, en zij verdwenen van het
aardse toneel, waren deze gaven niet langer operationeel.
De grote manifestatie van het miraculeuze die
Christus en zijn apostelen vergezelde bij de aanvang van de Kerk, eindigde met
het verdwijnen van de apostelen. Als wij vandaag deze krachten trachten te
dupliceren kan dat enkel leiden tot verwarring en het openen van een deur die
de misleiding en ontgoocheling binnenlaat. Ik geloof dat de recente
geschiedenis deze stelling bewijst.
De kerkgeschiedenis toont eveneens aan dat met
het verdwijnen van de apostelen daarmee ook de grote manifestatie van
miraculeuze gaven ophield. Zelfs tegen het eind van Paulus’ bediening blijkt
dat hij niet langer de gaven van genezing gebruikte, want hij schrijft aan
Timotheüs, in 2 Tim 4:20:
“Erástus is te Korinthe gebleven; en Trófimus heb
ik te Miléte ziek gelaten”.
Nu, als de
moderne leer waar zou zijn dat God wil dat al Zijn volk altijd wel en gezond
is, waarom gebruikte Paulus dan niet de gaven van genezing en genas hij
Trofimus? Het is wel zeker dat hij Trofimus’ hulp had kunnen gebruiken in zijn
bediening. Maar het lijkt erop dat zelfs toen reeds de gaven van genezing
verdwenen waren.
Dit betekent niet dat,
niettegenstaande de gaven verdwenen zijn, God vandaag niet kan of wil genezen.
Hij is nog steeds soeverein en beantwoordt gebed wanneer wij tot Hem komen
overeenkomstig Jakobus 5:14-15. Dank God dat velen werkelijk genezen werden -
niet door de bijzondere gaven maar door “het gebed des geloofs”. Wij moeten
vandaag niet dezelfde spectaculaire manifestaties verwachten van genezingen en
wonderen die de bediening van Christus en zijn apostelen vergezelden en
ondersteunden, want die wonderen hoorden bij hen, als hun geloofsbrieven, bij
de fundamentlegging van de Kerk. Vandaag geldt:
“Want wij wandelen door geloof en niet door
aanschouwen” (2 Kor 5:7).
Zie het gehele boek online op: http://www.wayoflife.org/fbns/17%20Reasons/17reasons01.htm
Lees ook: Genezer? genees
uzelf! DOC of PDF
E-mail: verhoevenmarc@skynet.be
Homepage: http://users.skynet.be/fa390968/index.htm of http://www.verhoevenmarc.be/index.htm
Ga hier naar de Nieuwste Artikelen of http://www.verhoevenmarc.be/NieuwsteArtikelen.htm